با بهــــــــــــاری که تو با آمـــــدنت آوردی

با بهــــــــــــاری که تو با آمـــــدنت آوردی:

وسعت سوز مرا زمزمه ی ســاز کم است

زخمه ی ســاز مرا فرصـــت آواز کم است

کهکشانی ست به هر گوشه ی چشمت ..اما

در هـوای نظـــــــرت قدرت پرواز کم است

با ردیفی که دوچشمـــــــان غریبـــــت دارند

شعــــر موزون تو را قافیــــه پرداز کم است

شهـــــر در غربــــت بی همنفسی  می میرد

دستهــــــایی که کند پنجره ای باز…کم است

با بهــــــــــــاری که تو با آمـــــدنت آوردی

گر کنم جان به فدای قدمـــــت ..باز کم است

سید محمد رضا هاشمی زاده