در سال 2000، بيلدربرگ براي جلوگيري از فروپاشي برنامه تاسيس دولت جهاني اقدام چشمگيري به عمل آورد و در عين حال براي نوعي مداخله در خاورميانه برنامه ريزي كرد.
بيلدربرگ كه همواره جلسات خود را در پناه تدابير امنيتي و نگهبان هاي مسلح برگزار كرده است، امسال نيز …
سوسامرز1، گزارشگر نشريه دي مورگن، درباره قرق هتل پنج ستاره شاتودولك شنيده و آمده بود، زيرا فكر مي كرد موضوع به رقابت هاي جهاني فوتبال مربوط مي شود كه اروپا و انگليس را دستخوش هيجان زيادي كرده بود.
كريستوفر بولين، همكار من كه به زبان فرانسوي و چند زبان ديگر مسلط است، وضعيت را براي دوشيزه سامرز توضيح داد و ويژه نامه اي با عنوان چه كساني در شاتودولك پنهان شده اند؟ به وي داد، كه اسپات لايت منتشر كرده بود. اين ويژه نامه به قدري خواهان پيدا كرد كه صدها نسخه از آن تمام شد و طرفداران ناچار شدند آن را تكثير كنند.
دوشيزه سامرز و والتر دي بوك 2 همكارش به مجله شان اطلاع دادند كه براي تهيه گزارش از بيلدربرگ در شاتو مي مانند. گزارش آنها روز بعد درج شد. در اين حال، ديگر خبرنگاران انگليسي كه در نشست هاي پيشين بيلدربرگ با من همكاري كرده بودند، بار ديگر در بروكسل پديدار شدند و هرچه بيشتر اين نشست را گزارش كردند.
اما اين بار سخت ترين تدابير در بيلدربرگ به اجرا درآمد و اين گروه از اقدامات امنيتي معمولاً سخت خود نيز فراتر رفت.
اين تلاش ها از واشنگتن شروع شد كه بيلدربرگ كوشيد خبرنگاران را به كشوري اشتباه بفرستد. واشنگتن پست گزارش كرد كه نشست در فرانسه برگزار مي شود. گراهام، ناشر واشنگتن پست مي دانست اين دروغ است، زيرا وي در اين نشست در نزديك بروكسل شركت كرد.
مامور خشمگيني كه مانع هربوتس ديدير3شد و از وي بازرسي بدني كرد، گفت: بيلدربرگ مي دانست وقتي جزئيات نشست 18مه اعلام شود، اسپات لايت حضور دارد. ديدير در حين توزيع نسخه هاي اسپات لايت بين مردم مشتاق بازداشت شد.
بيلدربرگ كه پي برده بود محل نشست آن برملا شده است، كوشيد توجه خبرنگاران و طرفداران را به مقر ناتو در مركز شهر بروكسل جلب كند. كم مانده بود كه موفق شوند.
روز 29 مه، من براي بررسي هاي ابتدايي وارد بروكسل شدم. روز 30 مه، با مرد ميان سال و خوش برخوردي در هتل هيلتون هم صحبت شدم كه لباس متحدالشكل بيلدربرگ- كت و شلوار راه راه- به تن داشت و در اين هتل مستقر بود.
اين مرد گفت كه، برخي از افراد بيلدربرگ در شاتو خواهند بود، اما سايرين به علت كمبود جا (121 اتاق) در جاي ديگر اقامت مي كنند. آنها هر روز به مقر ناتو برده مي شوند تا كارشان را انجام دهند.
وي افزود: «مقر ناتو هدف شماست و موفق باشيد.»
من كه تجربه پوشش خبري سازمان امور مالياتي فدرال4 را داشتم و با ليبرال ها پالوده خورده بودم، تجربه كار با دروغگوها را داشتم، اما حرف هاي وي باور كردني به نظر مي رسيد.
تلاش ديگر براي پنهان ماندن اين بود كه هتل را به نام سازمان بيلدربرگ قرق نكنند. وقتي تلفن كردم كه اتاق رزرو كنم و گفتند كه شاتو اصلاً جا ندارد، گفتم قرار است در نشست گروهي به نام بيلدربرگ شركت كنم. هتل گفت هيچ گروهي به نام بيلدربرگ جا رزرو نكرده است.
بيلدربرگ بعد از قرق محل، اسم خودش را اعلام كرد. خودم را همچون يك پليس خوش برخورد جا زدم و پرسيدم آيا تدابير امنيتي براي اين مكان به دليل نشست بيلدربرگ اتخاذ شده است ماموران مخفي گفتند: «بله.»
نخستين باري كه به شاتودولك رفتم، يك گردشگر معمولي اما مشتاق بودم. آنجا كارمند هتل توضيح داد از چهارشنبه به بعد كارش متوقف مي شود، اما كساني كه سركار مي مانند، بايد كارت شناسايي عكس دار به سينه بزنند. اين مانند قرق كردن هاي هميشگي بيلدربرگ بود. همچنين معلوم شد كه شاتوچندين ويلا دارد كه براي اسكان كاركنان و شركت كنندگان ديگر استفاده مي شود.
براساس قرار قبلي، بولين توانسته بود چهارشنبه 31 مه وارد شاتو شود، اما مجبور شده بود تا ظهر روز بعد يعني اول ژوئن آنجا را ترك كند. بولين به من در هتل هيلتون زنگ زد و گفت نگهبان ها مستقر شده اند و چادري برپا شده است تا هويت شركت كنندگان را به هنگام ورود به شاتو پنهان كند.
اما تلاش براي جلوگيري از پخش اخبار نه در اينجا شروع شد، نه به پايان رسيد.
مارك دلكور5 اهل بروكسل يك ماه بود كه تماس هاي زيادي با من داشت. اين تماس ها از زماني شروع شد كه فقط فهميده بود كه تمام هواپيماها به سوي بروكسل پرواز مي كنند، در حالي كه مكان برگزاري نشست هنوز نامعلوم بود. دلكور اين اطلاعات را به رسانه هاي بروكسل نيز داد. همچنين دلكور و ديدير به 60 نفر ديگر اطلاع دادند كه معمولاً مي خواستند حضور داشته باشند.
دلكور توضيح داد: «آنها مرعوب شده اند. مطبوعات و مردم از بيكاري و ساير مجازات ها مي ترسند. با توجه به آنكه دولت به مطبوعات يارانه مي دهد، مي تواند جلوي انتشار گزارش را بگيرد.»
دمين ميرز6، نويسنده آزاد اهل لندن كه در سال 1998 با من در ترن بري همكاري كرده بود، به محض اينكه از راه رسيد به خبرنگاراني كه در نشريات محلي مي شناخت، تلفن كرد.
ميرز گفت در ابتدا همه از اطلاع از محل برگزاري نشست بيلدربرگ هيجان زده بودند. اما يك ساعت بعد، همه توضيح دادند كه از پوشش خبري بيلدربرگ منع شده اند.
قبلاً پليس تهديد كرده بود اگر ميرز آنجا را ترك نكند، وي را بازداشت مي كند، حتي اگر وي خارج از محدوده باشد. وي اين كار را نكرد و آنها هم وي را بازداشت نكردند.
اما كم مانده بود بولين دچار مشكل شود. ماموران امنيتي همه مدتي كه وي با لنز دوربرد از چهره هاي برجسته عكس مي گرفت، مراقب او بودند.
بولين گفت: «دو بي سر و پا مرا تعقيب مي كردند. هر جا مي خواستم عكس بگيرم، مانع مي شدند، اما معمولاً مي توانستم آنهارا جا بگذارم.»
بولين كه، به قول خودش، بي سر و پاها را جا گذاشته بود، دوربين خود را به طرف جورج سوروس7 و كارل بيلت گرفت.
بولين افزود: «آنگاه، رئيس ماموران امنيتي بلژيك به سمت من آمد و گفت اگر همين طور پشت سر مردم بدوي، حسابت را مي رسم.»
بولين جلوتر از پليس ها به رستوران كوچكي در گوشه مجتمع رفت تا بازداشت نشود. آنجا منتظر تاكسي شد كه وي را به ايستگاه قطار برد.
ديدير گفت وي تحت تعقيب نگهبان هاي مسلح به مسلسل بود. وقتي ايستاد، با بي سيم به نگهبان ها گفتند كه سؤالات خاصي از وي بپرسند. در آنجا وي متوجه شد كه سايت اسپات لايت در اينترنت زمان و محل برگزاري نشست بيلدربرگ را اعلام كرده بود.
آنها از ديدير كارت شناسايي خواستند. وي سه كارت به آنها داد- كه نشاني هاي متفاوتي داشتند. آنها با مشقت همه آنها را نوشتند.
همچنين افرادي از جبهه ملي8 در فرانسه و ملي گراياني از مجارستان و ساير كشورها حضور داشتند.
تعقيب من از 29 مه شروع شد كه شروع به بررسي اوضاع كردم. هميشه يك نفر، اما خيلي اوقات دو نفر، از كاركنان هتل وقتي در مكانهاي عمومي مي گشتم، دركنارم بودند.
بعدا معلوم شد كه تعقيب كننده اصلي شخصي به نام كريستف وت8، مدير مهماني و كنفرانس هتل بود. شخص ديگر آلن ون9 بينست، مدير غذا و نوشيدني بود.
ون بينست بعدا به ماموران امنيتي بيلدربرگ كمك كرد تا صبح روزي كه بولين هتل را ترك مي كرد، وي را اذيت كنند.
هتل چند مهمان باقيمانده را عصباني كرده بود. آنها در هنگام ترك هتل با صداي بلند اعتراض مي كردند كه ماموران پرسروصداي بيلدربرگ سراسر شب آنها را بي خواب كرده بودند. مردي از پرداخت صورت حساب اقامت خود سرباز مي زد، زيرا نتوانسته بود بخوابد.
بولين در صبح روزي كه بايد هتل را ترك مي كرد، در هتل مي گشت و تمام مدت تعقيب مي شد. كاركنان از وي خواستند هرچه سريع تر هتل را ترك كند. بولين خاطرنشان كرد كه زمان ترك هتل ظهر است، نه 11صبح. كاركنان هتل از وي خواستند در اتاقش بماند، اما وي از اجابت اين خواسته خودداري كرد.
با فرارسيدن زمان خروج، بولين در حين ترك هتل به شدت به اين رفتار اعتراض كرد. كاركنان هتل بسيار عذرخواهي كردند. تا آن وقت، آنها تبحر زيادي در عذرخواهي پيدا كرده بودند.
اما به رغم تمام اين اطلاع رساني نادرست، مرعوب و تهديدها، اخبار بيلدربرگ منتشر شد و از شركت كنندگان آن عكس گرفتند.
پس از انتشار گزارش دي مورگن و افزايش فشار بر بيلدربرگ براي اطلاع رساني، روزنامه نگاراني از سراسر اروپا به بروكسل سرازير شدند. همچنين يكي از ايستگاههاي تلويزيوني فرانسه برنامه اي طولاني درباره ورود شركت كنندگان بيلدربرگ پخش كرد.
منبعي آگاه در اتحاديه اروپا فهرست شركت كنندگان را در اختيار من گذاشت. آنگاه كاركنان بيلدربرگ شتابزده اطلاعيه مطبوعاتي هميشگي و بي خاصيت آن را آماده كردند مبني بر اينكه خبر خاصي نبود و فهرست شركت كنندگان وظيفه شناس نيز پيوست شده بود.
گوتنبرگ10، سوئد
بيلدربرگ در پاسخ به توجه ناخوشايند رسانه ها، اقدامات بي سابقه اي را اتخاذ كرد تا گردهمايي سر آن پشت درهاي بسته نزديك گوتنبرگ در سوئد پنهان باقي بماند. آنها در كواليتي هتل استنونگس11، واقع در جزيره اي نزديك گوتنبرگ اقامت كردند.
در سال 2000، بيلدربرگ براي جلوگيري از فروپاشي برنامه تاسيس دولت جهاني اقدام چشمگيري به عمل آورد و در عين حال براي نوعي مداخله در خاورميانه برنامه ريزي كرد.
بيلدربرگ كه همواره جلسات خود را در پناه تدابير امنيتي و نگهبان هاي مسلح برگزار كرده است، امسال نيز در خلال نشست دولت سايه جهاني، از 27-24مه، نزديك گوتنبرگ در سوئد، گروه ويژه پليس در محوطه كواليتي هتل استنونگس بادن گشت مي زد.
پليس سوئد كريستوفر بولين را، كه آن زمان خبرنگار اسپات لايت بود، در املاك خصوصي بازداشت كرد و با خودرو به محلي در فاصله 10كيلومتري برده و در آنجا رها كرد. خبرنگاري اروپايي به مدت چند ساعت بازداشت شد.
تنش ميان بيلدربرگ و انبوه پليس، ماموران امنيتي خصوصي و محافظان شخصي، به علت پوشش خبري گسترده رسانه هاي سوئدي بر اثر رايزني هاي قبلي من زياد بود.
روزنامه ها، مجلات و راديوها و تلويزيون ها ساعت ها در خلال نشست هاي بيلدربرگ با من مصاحبه كردند.
پوشش خبري هر روز مستمر بود. شمار زيادي از گزارشگران همكاري مي كردند تا عملا 24ساعته، مراقب ورودي ها باشند. بيلدربرگ حتي زير فشار پوشش خبري خصمانه نشريات بزرگ از عرضه فهرست شركت كنندگان و دستور كار خود سرباز زد. با اين حال، شركت كنندگان، با رويت، شناسايي شدند.
منابع آگاه در داخل بيلدربرگ و كساني كه در محافل بيلدربرگ در واشنگتن دي سيرفت و آمد داشتند، اسامي و اطلاعات بيشتري درباره رويدادهاي پشت درهاي بسته عرضه كردند. منبعي آگاه با قبول خطر فراوان بالاخره توانست از داخل اين اقامتگاه فهرستي دست نويس از اسامي و دستور كار در اختيارم بگذارد.
غيبت كارل بيلت، فرستاده سازمان ملل به بالكان و نخست وزير سابق كشور ميزبان، در نشست آن سال مشهود بود. بيلت كه مدت ها از چهره هاي برجسته بيلدربرگ بود، در نشست انجمن آسپن12- بازوي بيلدربرگ- در بروكسل شركت كرده بود.
حضور محمد نشاشيبي، وزير دارايي دولت خودگردان فلسطيني به رياست ياسر عرفات، برجسته بود. وي را رولان رسيه13 از مجله لبدو14 شناسايي كرد. رسيه گزارشي مفصل درباره لابي آزادي و سالها پيگيري اخبار مربوط به بيلدربرگ توسط اسپات لايت تهيه كرد.
در سال 2001، بيلدربرگ بيم آن داشت كه اتحاديه اروپا متلاشي شود. آنها انتظار داشتند انگليس تا سال 2001 عضو كامل اتحاديه اروپا شده و يورو را به جريان انداخته باشد. رهبر جديد ايتاليا كه با برنامه ريزي براي كاهش چشمگير ماليات، يورو را دچار مشكل كرده بود، مايه دردسر آنها شده بود.
بيلدربرگي ها همچنين مي ترسيدند كه ملي گرايان راست گرا درايالات متحده با كمك كشورهايي مانند برزيل، از تشكيل منطقه تجارت آزاد كشورهاي قاره آمريكا ممانعت كنند؛ اين پيشنهاد را بوش، رئيس جمهور آمريكا، مطرح كرده و قرار بود در سال 2005 اجرا شود.
بيلدربرگ با دستپاچگي به طرفداران اتحاديه اروپا در حزب محافظه كار دستور داد به محض اينكه پيروزي حزب كارگر در انتخابات 7 ژوئن صورت رسمي پيدا كرد، پذيرش پول مشترك را در صدر فهرست اولويت هاي خود قرار دهند. در آن زمان، درباره اين طرح به طور خصوصي با رهبران حزب كارگر مذاكره شده بود.
اين دستورها را كنت كلارك، عضو محافظه كار پارلمان انگليس و وزير سابق خزانه داري، ابلاغ كرد كه مرتب در بيلدربرگ شركت مي كرد. كلارك به كارزار بيلدربرگ براي تاسيس دولت جهاني علاقه زيادي داشت.
علت دستپاچگي بيلدربرگ چيزي بود كه شركت كننده اي آن را «انتقام مگي» خواند. در حالي كه بيلدربرگ در آن اقامتگاه پنهان شده بود، مارگارت تاچر، نخست وزير سابق انگليس، در گردهمايي حزب محافظه كار سخنراني مي كرد.
تاچر در گردهمايي آن سال گفت: «اساسي ترين موضوع در اين انتخابات، در واقع اساسي ترين موضوع فرا روي كشور ما اين است كه آيا انگليس دولت- ملتي آزاد و مستقل باقي بماند يا بايد در اروپايي فدرال تجزيه شود. شترسواري دولا دولا نمي شود، راه سومي وجود ندارد و فرصت ديگري هم نيست.»
حزب محافظه كار و نامزد نخست وزيري آن، ويليام هيگ15، با حزب كارگر توافق كرده بودند كه موضوع پيوستن به پول مشترك را از مباحثات انتخابات دور نگاه دارند. اما در عين حال، محافظه كاران استفاده از يورو را فقط براي فعاليت دوره بعدي پارلماني رد مي كردند. اين امر براي حزب كارگر و طرفداران اتحاديه اروپا در حزب محافظه كار، كه به اروپاي فدرال پايبند بودند، قابل قبول بود، زيرا نظرسنجي ها در آن زمان نشان مي داد دو سوم مردم انگليس با از دست دادن پوند يا واگذاري بيشتر استقلال با اتحاديه اروپا مخالف بودند. اين بين المللي گرايان زمان بيشتري مي خواستند تا اذهان انگليسي ها را براي پذيرش ابردولت و يورو آماده كنند.
مخالفت صريح خانم تاچر به رغم سرزنش حزب متبوع وي، بيلدربرگ را مجبور كرد به رهبران حزب محافظه كار و كارگر دستور دهند يورو را در صدر فهرست اولويت هاي پس از انتخابات قرار دهند. آنها نمي خواستند اين موضوع را از ابتدا به رغم مخالفت عمومي به پيش ببرند، اما احساس مي كردند دستشان رو شده است.
بيلدربرگ به اين علت مداخله خانم تاچر را «انتقال مگي» مي خواند كه، دولت سايه جهاني مقدمات سقوط وي را از مقام نخست وزيري فراهم آورده بود. وي در قبال واگذاري استقلال كشورش به اتحاديه اروپا و پيوستن به پول مشترك مقاومت كرده بود.
با اين حال، آثار سخنراني نيرومند و في البداهه خانم تاچر به مزاح گراييد. توني بلر نخست وزير انگليس كه عضو حزب كارگر بود، احساس كرد بايد استدلال كند كه تقسيم استقلال با اتحاديه اروپا و دست برداشتن از پوند به نفع يورو اقدامي ميهن پرستانه است؛ پوندي كه مظهر استقلال است.
هيگ، نامزد محافظه كاران، حزب كارگر را به علت حمايت از طرح هاي اتحاديه اروپا براي هماهنگ سازي ماليات ها در ميان كشورهاي عضو اتحاديه به باد انتقاد گرفته بود. رهبر حزب محافظه كار گفت اتحاديه اروپا در نظر دارد ماليات هايي مانند ماليات بر ارزش افزوده را هماهنگ كند و آن را به محصولاتي مانند كتاب، حمل ونقل و لباس تسري دهد.
هيگ در گردهمايي هاي انتخاباتي گفت: «حقوق و اختيارات زيادي از مردم انگليس با انعقاد اين پيمان به ديگران منتقل مي شود.»
كارگزاران حزب كارگر و ليبرال شتاب زده در مقام محكوم كردن هيگ براي ايجاد رعب و وحشت برآمدند و وجود هرگونه طرحي را براي هماهنگ كردن ماليات ها رد كردند. مقامات اتحاديه اروپا نيز اين موضوع را انكار كردند.
هيگ سندي درز كرده مربوط به اتحاديه اروپا نشان داد كه روزنامه گاردين چاپ لندن آن را سندي درباره اولويت هاي مالياتي توصيف كرد. در آن سند اتهامات محافظه كاران و هماهنگي برخي ماليات ها، مانند ماليات حاكم بر حقوق قابل انتقال بازنشستگي و ماليات هاي زيست محيطي، پيش بيني شده بود.
منبع:کیهان
9Alain Vanbinst
10Gothenburg
11 The Quality Hotel Stenungsund
12 The Aspen Society
13Roland Rossier
14LصHebdo
15 William Hague
1 Sue Somers
2 Herbots Didier
3 The Internal Revenue Service
4 Mark Delcour
5 Damien Mears
6 George Soros
7 The National Front
8Christophe Voet
