حضرت ولی عصر (عج) در نامه ای که به سفیر اول خود براي او و شیعه در توضیح امر خدا و ثبات قدم به حق مرقوم فرموده اند چنین می فرمایند:
چگونه است که به فتنه افتاده در وادي سرگردانی گام می سپارند؟ و به چپ و راست منحرف می شوند؟ از دین خود دوري گزیده اند یا در دین خود دچار تردید شده اند؟ با حق درآویخته اند یا ازروایات راست و درست بی خبراند؟ یا آگاهند و خود را به فراموشکاري می زنند!!مگر نمی دانند که زمین هرگز خالی از حجت نخواهد بود؟ یا ظاهر و آشکار، و یا غائب و پنهان!مگر نمی دانند که امام هاي آنها، بعد از رسول اکرم (ص) یکی پس از دیگري به طور منظم آمده و
رفته اند. تا نوبت به امام پیشین – یعنی پدر بزرگوارش امام حسن عسکري صلوات الله علیه –رسید، که به فرمان خدا به این مقام منصوب شد و به جاي پدران بزرگوارش نشست و مردمان را به سوق حق و صراط مستقیم رهنمون گردید. او نیز قدم به قدم راه پدرانش را پیمود و سرانجام به جانشین خود عهد امامت را تسلیم نمود. خداوند جانشین او را از دیده ها پوشیده داشت و جایگاهش را پنهان ساخت، و این براساس مشیت خدا بود که در قضاي حتمی خدا گذشته و در تقدیر الهی قطعیت یافته بود. و اینکه موقعیت او با ماست و دانش و فضیلت او در اختیار ماست. اگر خداوند اجازه دهد در مورد آنچه منع فرموده، و برطرف سازد آنچه (غیبت) را که مقرر نموده، حق را در نیکوترین شکل و روشنترین قالب آن عرضه می نماید، و خود از پشت پرده ظاهر می شود، و حجت خود را اقامه می کند، ولن تقدیر الهی شکست ناپذیر، و اراده او تردید ناپذیر است و از مشیت او نتوان پیشی گرفت.
(بحارالانوار191:53/الامام المهدی:257)
