يكي از آداب و رسوم زمان پيشين اين بود كه يكديگر را به اسم كوچك صدا مي‌كردند اما اين نوع خطاب نسبت به بعضي‌ از افراد خلاف ادب بود، مخصوصا حضرت رسول اكرم (صلی الله علیه و آله) كه از مقام والا و احترام خاصي برخوردار بودند، بنابراين خداوند متعال در اين رابطه آيه‌اي نازل كرد كه بر اساس آن مسلمانان موظف و مكلف شدند آن حضرت را رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) خطاب كنند.

در اين ميان حضرت فاطمه (سلام الله علیها) هم مي‌خواستند تا به اين مهم عمل كنند، اما رسول اكرم (صلی الله علیه و آله) از ايشان خواستند كه به آن حضرت، «پدر» بگويند، از امام صادق (ع) روايت شده است كه حضرت فاطمه (سلام الله علیها) فرموده‌اند: وقتي كه آيه‌ي «لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضًا» سوره نور آيه 63 به اين معني كه پيغمبر (صلی الله علیه و آله) را مثل يكديگر صدا نزنيد، نازل شد، من هم ترسيدم از اينكه به آن حضرت “اي پدر” بگويم. بنابراين آن حضرت را «يا رسول‌الله» مي‌گفتم.

البته در اين زمينه حضرت محمد(صلی الله علیه و آله) خطاب به دختر گراميشان فرمودند: “اي فاطمه (سلام الله علیها) اين آيه درباره‌ي تو و خانواده‌ات و نسلت نازل نشده، تو از من هستي و من از تو هستم، بلكه درباره‌ي جفاكاران و درشت‌خويان از قريش و گردنكشان و اهل كبر و غرور نازل شد، شما “اي پدر” بگو كه قلبم را زنده مي‌كند و خدا را خشنود مي‌كند”.

حضرت زهرا (سلام الله علیها) شبيه‌ترين فرد به پيامبر(صلی الله علیه و آله)

از عايشه نقل شده است كه ” كسي را شبيه‌تر از فاطمه (سلام الله علیها) به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از نظر رفتار و روش فردي در قيام و قعود نديدم. هنگامي كه فاطمه (سلام الله علیها) بر پيامبر (صلی الله علیه و آله) وارد مي‌شد، پيامبر (صلی الله علیه و آله) پيش پاي او قيام مي‌كرد و او را مي‌بوسيد و در جاي خود مي‌نشاند و متقابلا هنگامي كه پيامبر (صلی الله علیه و آله) بر فاطمه (سلام الله علیها) وارد مي‌شد، فاطمه (سلام الله علیها) پيش پاي پدر قيام كرده او را مي‌بوسيد و در جاي خود مي‌نشاند. چون پيامبر (صلی الله علیه و آله) مريض شد، فاطمه (سلام الله علیها) وارد شد و خودش را به روي پدر افكند و او را بوسيد، بعد سرش را بلند كرد و گريه كرد، دوباره خودش را به روي پدر افكند، بعد سرش را بلند كرد و خنديد.

گفتم: گمان مي‌كردم كه او (فاطمه) (سلام الله علیها) داناترين زنان ما است، در حالي كه او هم زني از زنهاست.

چون پيامبر (صلی الله علیه و آله) وفات يافت به او گفتم: هنگامي كه خودت را به روي رسول خدا (صلی الله علیه و آله) افكندي، سپس سرت را بلند كردي و خنديدي چه شد؟ چرا خنديدي؟! حضرت فاطمه (سلام الله علیها) فرمود: من در آن هنگام مانند كسي بودم كه هستي‌اش را از دست داده است. پيامبر (صلی الله علیه و آله) به من خبر داد نزديكترين كسي كه به او ملحق مي‌شود من هستم، پس در اين هنگام خنديدم”.

منبع: دانستني‌هاي فاطمي/ مولف: علي غزالي‌اصفهاني نشر: قم: عطر عترت‌‌‬، ۱۳۸۸.

ايسنا