غلبه حضرت صاحب الامر عجل الله تعالي فرجه الشريف و حكومت جهانى اسلام، ممكن است به طور اعجاز و خرق عادت انجام يابد و ممكن است با فراهم‌شدن اسباب و علل ظاهرى باشد و ممكن است به هر دو نوع واقع شود، چنان‌كه پيشرفت و غلبه پيغمبر اكرم صلّىالله عليه و آله و قواى اسلام به هر دو نوع بود.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی در سلسله مباحث معارف مهدوي/شماره يك/دنيا آماده پذيرش حكومت جهاني حضرت مهدي عليه السلام این چنین آورده است:
غلبه حضرت صاحب الامر عجل الله تعالي فرجه الشريف و حكومت جهانى اسلام، ممكن است به طور اعجاز و خرق عادت انجام يابد و ممكن است با فراهم‌شدن اسباب و علل ظاهرى باشد و ممكن است به هر دو نوع واقع شود، چنان‌كه پيشرفت و غلبه پيغمبر اكرم صلّىالله عليه و آله و قواى اسلام به هر دو نوع بود.
اما به طور اعجاز و خرق عادت، محتاج به توضيح نيست كه حصول چنين غلبه مطلق براى آن حضرت، به خواست خداوند، امرى است ممكن و معقول و با وعده هاى صريح و بشارتهاى حتمى كه در قرآن مجيد و احاديث متواتر داده شده، بدون شبهه حاصل خواهد شد و خداوند به مصداق آيه
«كَمْ مِنْ فِئَة قَليلَة غَلَبَتْ فِئَةً كَثيرَةً بِاِذْنِ الله» (1)
چه بسيارند گروه اندكى كه به اذن خداوند، بر گروه بسيارى چيرگى مىيابند.
آن حضرت، اصحابش و عموم بندگان شايسته خدا را بر تمام ملل غالب و حاكم، و وارث و مالك ارض قرار مىدهد.
و از لحاظ اسباب، و علل ظاهرى هم اگر موضوع را بررسى كنيم، حصول چنين فتح و غلبه و تشكيل آن حكومت الهى ممكن و عملى خواهد بود؛ زيرا آن حضرت در موقعى ظهور مى كند كه اوضاع و احوال اجتماعى و اخلاقى و سياسى كاملاً مساعد باشد.
در آن موقع همه ملل از مدنيّت معنوى و اخلاقى محروم، و دشمنى و كينه و ظلم و تجاوز، همه را نسبت به يكديگر بدبين و از هم جدا ساخته و اتحاد، وحدت، همفكرى و همكارى، به كلى از ميان بشر رخت بربسته و از اينكه كسى بتواند بدون مدد غيبى جامعه را رهبرى كند، همه مأيوس مى گردند و خلاصه همه با هم در مبارزه و جنگ و ستيز و همه از وضع خود ناراضى، و از مكتبهاى مختلف كه عرضه مىشود نااميد بوده و منتظر تغيير رژيم و انقلاب و عوض‌شدن اوضاع، و كنار رفتن زمامداران خدانشناس و برداشته‌شدن مرزها و الغاى تجزيهها و تقسيمها مىباشند.
در يك چنين موقعيتى، حضرت صاحب الزمان ارواح العالمين له الفداء و اصحابش، با نيروى ايمان و اخلاق حسنه و با نجاتبخشترين برنامه هاى عمرانى و اقتصادى و عدالت اجتماعى، براى انقلاب و دعوت به قرآن و اسلام، قدم به ميدان مى گذارند و آن نهضت الهى و دعوت روحانى را شروع مى كنند و مردم را به سوى خدا و احكام خدا و زندگى برابرى و برادرى، عدل و امنيت، صفا و وفا، راستى و درستى و نظم صحيح، مى خوانند و خود و اصحابش، نمونه همه فضايل بشرى مى باشند و با نيروى ايمان و استقامت و پشتكار و همتى كه مخصوص مؤمنان ثابت قدم است، هدف و مقصد خود را تعقيب مىنمايند.
معلوم است اين جمعيت با آن برنامه ها و وضع كار، در آن دنياى پرآشوب و غرق در طوفان گرفتارىها و فشارها، دلها را به خود متوجه نموده و فاتح و پيروز و موفق مى شوند و هيچ نيرويى نمى تواند در برابر آنها مقاومت كند.
و شاهد اين حقيقت، همان ظهور رسول اكرم صلّى الله عليه و آله و پيشرفت سريع دين اسلام و فتوحات محيرالعقول مسلمين در قرن اول اسلام است، كه يكى از علل ظاهرى آن پيروزىهاى پى در پى و درهم شكسته شدن ارتشهاى انبوه دولت شاهنشاهى ايران و امپراطورى روم، فساد اوضاع اجتماعى و ادارى ايران و روم بود كه مردم اين كشورهاى پهناور را براى قبول يك دعوت صحيح و حكومتى متكى به مبانى عدالت و مساوات آماده كرده بود.
مردمى كه در برابر دستگاههاى ديكتاتورى و استبداد بسيار خشن و غير انسانى سلاطين و امراى خود، از بنده هم خوارتر بودند و از حقوق انسانى محروم شده بودند، مردمى كه به هركس و هر مقام نظر مىكردند، يك نقطه روشن در او نمىديدند؛ نه فرهنگ داشتند نه اقتصاد، نه عدالت، نه امنيت و نه … و نه …
از آن همه تعظيم و نيايش و بشرپرستى و استعباد سلاطين، خسته شده بودند و علاوه بر اينها ناراحت‌كننده‌ترين اختلاف طبقاتى نيز در بين آنها حاكم باشد كه مملكت متشكل شده باشد از اكثريت قريب به اتفاق محروم و استضعاف شده و جمعيت معدود برخوردار و اختياردار و مطلقالعنان و بى جهت عزيز …
مسلّم است وقتى به گوش مردم چنين مملكتى صداى روحانى و آزادى بخش:
«تَعالُوا اِلى كَلِمَة سَواء بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمْ أَلاّ نَعْبُدَ اِلاّ اللهَ وَ لا نَشْرِكَ بِهِ شَيْئاً، وَ لا يَتَّخِدَ بَعْضُنا بَعْضاً أَرْباباً مِنْ دُونِ اللهِ»(2)
برسد.
و آيه
«اِنَّ اللهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الاِْحْسانِ وَ ايتاءِ ذِي الْقُرْبى وَ يَنْهى عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ الْبَغْيِ»(3)
همانا خدا فرمان به عدل و احسان و به عطا و بذل به خويشان امر مىكند و از كارهاى زشت و منكر و ظلم نهى مىكند.
و اعلان:
«يا أَيُّهَا النّاسُ إِنّا خَلَقْناكُمْ مِنْ ذَكَر وَ اُنْثى وَ جَعَلْناكُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا اِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللهِ أَتْقيكُمْ» (4)
اى مردم ما همه شما را نخست از مرد و زنى آفريديم، آن گاه شعبههاى بسيار و فرق مختلف گردانيديم تا يكديگر را بشناسيد، بزرگوارترين شما نزد خدا پرهيزكارترين شما است.
و آيات ديگر را بشنوند، با نهايت استقبال به آن ايمان آورده و راه را براى پيشرفت آن باز مىكنند.
مردمى كه از ظلم و ستم و خودخواهى سلاطين و ستمكاران آن عهد، به جان آمده بودند، به طور قطع يك دعوت خدايى و يك بانگ گوش نواز توحيدى را كه بر اساس عدالت و الغاى امتيازات و مساوى بودن آقا و نوكر، شاه و رعيت، سياه و سفيد، در برابر قانون و عدالت است قبول مىكند و از اين جهت آنهايى كه اين دعوت برخلاف منافعشان بود هرچه خواستند از آن جلوگيرى كنند يا مردم را مانع از گرويدن به آن شوند، نتوانستند، همهجا انقلاب مىشد و در همهجا رژيم ظالم و وضع سابق را محكوم مىكردند و اوضاع تغيير مى‌كرد.
اوضاع جهان براى قبول دعوت حضرت امام زمان مهدى عليه السّلام كه همان دعوت به اسلام و قرآن است، مطابق اخبار، به مراتب از اوضاع عالم در زمان بعثت پيغمبر صلّىاللهعليهوآله آمادهتر خواهد شد، و همان طور كه كلمه اسلام در آغاز ظهور اسلام به سرعت پيشرفت كرد و صداى توحيد بر همه صداها غالب شد، و اسلامى كه در مقدارى از تاريخش منحصر به پيغمبر اكرم صلّىاللهعليهوآله و على و خديجه عليهاالسّلام بود، با فقدان وسايل در جهاد و دفع يورش مشركان، بزودى موفق گرديد، و لشكرهاى منظم مسلحى را كه در دنياى آن روز مجهزترين سلاحها را در دست داشتند درهم شكست و نابود ساخت.
همين طور امام زمان عليه السّلام نيز با اصحاب و ياورانش كه از ابتدا كار به تعداد مجاهدين ميدان جهاد بدر مى باشند مى توانند دنياى منقلب و ناآرام آن روز را آرام و مردم را چنان اميدوار به آينده درخشان و پر از خير و رحمت و بركت نمايد كه در سريعترين فرصت همه به دين اسلام گرويده آمادگى خود را براى قبول يك سازمان الهى اسلامى محكم و پايدار، در تحت سر پرستى امام عصر عليه السّلام نشان دهند. وما ذلِك عَلَى اللهِ بِعزيز
پي‌نوشت‌ها:
1. سوره بقره، آيه249.
2. سوره آل عمران، آيه64.
3. سوره نحل، آيه90.
4. سوره حجرات، آيه13.
منبع: پاسخ به ده پرسش، تأليف حضرت آيت الله العظمي صافي گلپايگاني
شفقنا
