مفضل بن عمر جعفی گفته است: امام صادق علیه السلام فرمودند:
در زمانی که مردم، حجّت خدا را از دست بدهند و از آنها غایب باشد و از مکان او آگاهی نداشته باشند، نزدیکترین چیزي که باعث نزدیکی به خداوند متعال شده و موجب خوشنودي و رضایت خداوند از آنها میشود [این است که ]در آن هنگامه بدانند و اعتقاد داشته باشند که او حجّت خدا و پیمان الهی را باطل نکرده است. پس در این صورت صبح و شب توقع فرج داشته باشند، چرا که شدیدترین چیزي که موجب غضب خداوند بر دشمنانش میشود، زمانی است که حجّت خدا را از دست داده باشند و او هم براي آنها ظاهر نشده باشد. و تحقیقاً خداوند میدانست کهاولیا و دوستانش در مورد حجّت خدا دچار شکّ و تردید نمیشوند. که اگر چنانچه میدانست که آنها به شکّ و تردید میافتند،حجتش را حتی یک چشم به هم زدن از آنها غایب نمیکرد و آن شکّ و تردید [همراه با انکار]فقط بر سر بدترین مردم است.
غیبت طوسی،فصل هفتم،ح468
