اصیغ بن نباته از امیرالمومنین علی(ع) نقل کرد:
امیر المؤمنین علیه السّلام که آن حضرت فرمود: همچون زنبور عسل در میان پرندهها باشید که همه پرندگان آن را ناتوان انگارند واگر بدانند که چه برکتی در اندرون او است با او چنین رفتار نکنند، با مردم بزبانها و پیکرهایتان بیامیزید و بدلها و کردارها از آنانکناره گیرید.
سوگند بکسی که جان من بدست او است آنچه را که دوست میدارید نخواهید دید تا آنکه بعضی از شماها بصورت دیگري تف بیندازد و تا آنکه بعضی از شما بعضی دیگر را دروغگو و دروغ پرداز بنامد و تا آنکه نماند از شما- یا آنکه فرمود: از شیعه من-مگر مانند سرمه در چشم و نمک در غذا، و الآن براي شما مثلی میآورم و آن اینکه مردي را گندمی باشد که آن را پاك و پاکیزه کرده و در خانهاي بریزد و مدّتی گندم در آن خانه بماند و پس از گذشت زمانی که از آن بازدید کند به بیند که کرم بآن افتاده پس آن گندم را بیرون آورد و تمیز و پاکش کند و سپس باندرون اطاق ریزد و تا مدّتی در آن اطاق بماند سپس که از گندم بازدید کند ببیند باز تعدادي کرم در میان گندم است پس آن را بیرون آورده و تمیز و پاکش کند و باطلاق باز گرداند و همین طوراین کار تکرار شود تا آنکه یک دسته از آن بماند مانند گندمهاي کمیابی که کرم نتواند بآن زیان برساند و شما نیز این چنین از هم تمیز خواهید یافت تا آنگاه که از شما نماند مگر جمعیّتی که گرفتاري نتواند هیچ زیانی بآنان برساند.
غیبت نعمانی،باب12،فصل1،ح17
