عمر بن ثابت، از پدرش و او هم از امام باقرعلیه السلام حدیث طولانی را نقل میکند:
که حضرت در بخشی از آن حدیث فرمودند: مهديعلیه السلام وارد کوفه میشود واین در حالی است که در آنجا سه پرچم برافراشته شده که با هم مخالفند، پس همه آنها مطیع آن حضرت میشوند، و ایشان پس از ورود به کوفه بالاي منبر رفته و خطبهاي ایراد میفرماید که مردم از شدت گریه نمی فهمند که حضرت چه میگوید. این معناي کلام رسول خداصلی الله علیه وآله است که فرمودند: گویا حسنی و حسینی را میبینم که بیرق بلند کردهاند و هر کدام مدعی خلافت هستند. حسنی بیرق را به حسینی تحویل داده و همه با او بیعت میکنند زمانی که جمعه دوم فرامیرسد، مردم عرضه میدارند: نماز خواندن پشت سر شما یاد آور نماز خواندن پشت سر پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله است و مسجد گنجایش جمعیت ما را ندارد، آن حضرت میفرماید: براي شما فکري میکنم. بنابراین آن حضرت از کوفه به سمت نجف بیرون رفته و طرح و نقشه مسجدي را رسم میکند که هزار درب دارد و جاي همه نمازگزاران را داشته و مجتمع بزرگ و بسیار محکم خواهد بود. گروهی را میفرستد تا از پشت سر قبر امام حسین علیه السلام کانال آبی حفر کنند که آب آن به زمینهاي نجف رسیده و جریان پیدا میکند. بر روي آن کانال آب راهها، پلها و اسباب هایی ایجاد میشود و گویا پیرزنی را میبینم که روي سرش زنبیلی از گندم است و براي اینکه آن را آرد کند به کربلا میرود.
غیبت طوسی،فصل هشتم،ح485
1,966 total views
