فیض انفاس توام دارد به بالا می‌برد
کاش می‌شد تا بدانم تا کجاها می‌برد
گاه یک عشقی فرازی را فرود آرد ز چرخ
گاه یک عشقی دگر تا اوج اعلا می‌برد
باشد این آن عشق خوش‌فرجام مسعود و سعید
کاو مرا تیهو صفت تا قاف عنقا می‌برد
یا امیرالمؤمنین، یعسوف دین، عشق شما
ذره را بالاتر از خورشید رخشا می‌برد
عاشق مولا کجا در بند چون است و چرا
کی به نزدش نامی از «ای کاش» و «اما» می‌برد
رهروان را عشق تو مانند سلمان و کمیل
تا فراسوهای دیدار و تماشا می‌برد
تشنه‌ای گر ذره‌ای مهر تو را دارد دست حق
از کویر تفته او را تا به دریا می‌برد
«سائلا» یک لحظه‌ی لطف نگاه مرتضی
سبقت از یک عمر موسی و مسیحا می‌برد
حسن واشقانی فراهانی متخلص به «سائل»
