تا نيايي به جهان فصل گل افشان نرسد
دوره محنت و غم ختم و به پايان نرسد
دوره محنت و غم ختم و به پايان نرسد
چون شميم تو رسد فصل زمستان برود
بي حضور رخ تو فصل بهاران نرسد
صبح صادق ندمد چون نرسد پرتو تو
ظلمت شب نرود چون رخ رخشان نرسد
بي تو هرگز نرسد بر همه جا خير و خوشي
عاقبت کار جهان بي تو به سامان نرسد
برسد بي تو گشايش نه که بر کار بشر
آدمي بي تو به آن دوره آسان نرسد
تويي آن وعده بر حقّ خدا روي زمين
که بدون رخ تو راحت انسان نرسد
بي مسيحا نفست زنده بگردد نه دلي
بي دواي تو به درد همه درمان نرسد
رسد آن دوره فرخنده در آن دولت تو
بي تو آن نعمت بي حدّ و فراوان نرسد
تا نيايي نرسد بر دلم آرام و سکون
بي رخت تاب و قرار دل ويران نرسد
با تو دوران برسد نقطه سرمنزل خويش
بي تو آرامش اين قلب پريشان نرسد
