رهبر طایفه کریشنا در ایران کسی به نام <وارنا کریشنا> است. مریدان او اغلب از قشر جوان هستند. آن‌ها محافل متعددی در طول هفته تشکیل می‌دهند. در محافل آن‌ها ابتدا سازهای هندی نواخته می‌شود و پس از خاموش کردن چراغ‌ها، همگی در یک حلقه مشغول به رقص خاصی می‌شوند.
مقدمه
دو نفر با نام <کریشنا> شناخته شده‌اند که باید آن‌ها را از یکدیگر بازشناخت:
کریشنامورتی؛ وی متولد سال 1896 میلادی در جنوب هند است که پس از عمری تلاش در سال 1986 با داشتن 91 سال سن دیده از جهان فرو بست. او در خانواده‌ای برهمن متولد شد و تحصیلاتش را در اروپا و رشتة روانشناسی تکمیل کرد. حدود سی عنوان کتاب به زبان فارسی از وی وجود دارد که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از: تعالیم کریشنا مورتی، حضور در هستی، حقیقت و واقعیت، پرواز عقاب، برای جوانان، قدرت تغییر، نگاه در سکوت، خشونت و خلاقیت و عرفان خودشناسی. <بنیاد کریشنا> در هند عهده‌دار ترویج افکار و اندیشه‌های وی است.
راما کریشنا و وارنا کریشنا؛ او از اقشار محروم هند بود و خود را مظهر کریشنا (خدای پهلوانی) می‌نامید. وی در قرن نوزدهم میلادی افکار خود را منتشر ساخت. راما از ابتدا هندو بود، اما بعدها به آیین مسیحیت گروید. پس از مدتی به آیین بودایی و بعد هم به اسلام گروید و در نهایت به همان مذهب هندو بازگشت. امروزه مکتب کریشنا که از اصول و مبانی هندو پیروی می‌کند، سبب تشکیل محافلی در آمریکا و اروپا شده است.
تعالیم کریشنا
چکیدة اندیشه‌های کریشنا مورتی، خودشناسی و آزاد شناسی درونی است. او به سفر روحی و درونی اعتقاد داشت و در مسافرت‌های متعددی که به سراسر اروپا و آمریکا داشت، بر آن بود که درون فرد فرد افراد جهان رستاخیزی بزرگ همراه با صلح و آرامش ایجاد کند.عمدة سخن او دعوت به خودشناسی است که نتیجة آن کم شدن آلام و رنج‌های روحی انسان است.
روآوردن به درون، تنها راه بصیرت و دانش است؛ بصیرت و دانش، انسان را از تنهایی بیمارگونه می‌رهاند.یکی از آسیب‌ها و بیماری‌های انسان، تضاد درونی آدمی است که با خود و دیگران دارد. تنها راه خروج از این تضادها، آشتی کردن با زندگی است.اگر انسان با درون خود آشنا شود و ابرهای تیره را از درون خود پاک کند، به آزادسازی درونی می‌رسد.
در اینجاست که سفر روحی و معنوی او آغاز می‌شود. در این صورت تمام انسان‌ها در درون خود به رستاخیزی بزرگ دست می‌یابند و این انقلاب عظیم درونی، برای آنان صلح و آرامش را به ارمغان می‌آورد.راما کریشنا معتقد است گاهی خدا به نام کریشنا، گاهی عیسی، گاهی بودا، گاهی رام و گاهی محمد9 جلوه می‌کند. جوهرة اصلی پیام او مدارا و مصالحه است.وی همچنین معتقد است که تمام مذاهب و ادیان برابرند و همة آن‌ها انسان را به سرمنزل مقصود می‌رسانند.
تحلیل و بررسی
اساس اندیشه‌های کریشنا مورتی ترکیبی از عناصر اصلی آیین‌های هندو است؛ یعنی از یک سو تناسخ و قانون کرمه و از سوی دیگر اندیشه‌های روان‌شناختی که امروزه مطرح است. کریشنا مورتی مؤلفه‌های مزبور را با یکدیگر مخلوط ساخته است و می‌کوشد که مرهم و درمانی برای خلأها، نیازها و کاستی‌های انسان مدرن دست و پا کند. از آنجا که مهم‌ترین نیاز بشر در دورة مدرنیته مقولة آرامش است، کریشنا مورتی بیش از همه بر این عناصر تأکید دارد.
یکی از بزرگ‌ترین کتاب هندوها که در ادبیات هند شهرت به سزایی دارد و در طول مدت هزار سال تأثیرات بسیار بزرگی داشته است، کتاب کوچکی به نام <بهگود گیتا> یا نغمات کریشنا است. این رسالة کوچک که نوعی رزم‌نامه باستانی است، سرگذشت وقایعی است که برای برخی افراد طبقة کشتریه یا شاهزادگان پیش آمده است. راز عظیمی در گیتا نهفته است که تنها راه نجات حقیقی است.
از مهم‌ترین حکایات این رساله، داستان شاهزاده‌ای به نام اُرجونه است. او که سوار بر ارابة رزمی سلطنتی عازم مصاف بزرگ بود، با رانندة ارابه به نام کریشنا (خدای پهلوانی) هم صحبت شد. در این میان کریشنا با شاهزادة ارجونه مکالماتی کرده که در رسالة گیتا ثبت شده است. کریشنا اندک اندک به عنوان یک معلم برای شاهزاده ظهور می‌کند و تعالیم‌اش برای او، آرامش کامل را به ارمغان می‌آورد.
در این هنگام کریشنا که همان ارابه‌ران است، خود را تجسم ویشنو یا برهمن معرفی می‌کند. او مظهر اوصاف خدا و پیروی از او عامل رهایی است. سالکی که خود را سراسر تسلیم کریشنا کند، به جذیه و نجات خواهد رسید.به دنبال این حکایت، کسانی خود را مظهر و نمایندة کریشنا خواندند. یکی از آنان میرزا غلام احمد قادیانی (1326 ـ 1255 ق) است. پیروانش او را مظهر جدیدی از کریشنا معرفی کردند و از آن طریق جماعت احمدیه یا قادیانیه پدید آمد.
رهبر این طایفه در ایران کسی به نام <وارنا کریشنا> است. مریدان او اغلب از قشر جوان هستند. آن‌ها محافل متعددی در طول هفته تشکیل می‌دهند. در محافل آن‌ها ابتدا سازهای هندی نواخته می‌شود و پس از خاموش کردن چراغ‌ها، همگی در یک حلقه مشغول به رقص خاصی می‌شوند. البته گاهی از ذکرهای هندی و حتی ذکر <الله اکبر> هم استفاده می‌شود تا اینکه احساس شور بالا گیرد. در محفل کریشنا به طور معمول اختلاطی از اندیشه‌های بودا، سای بابا و … آموزش داده می‌شود.
زینب برجی نژاد
منبع:نامه جامعه – شماره هفتادو یکم
