ارتباط و پیوستگی امام حسین و امام مهدی (علیهما السلام) در روایات معصومین علیهم السلام

سالار شهیدان به فرزندش امام سجاد علیه السلام فرمود: «سوگند به خدا که خون من از جوشش باز نمى‏ایستد تا این که خداوند، مهدى را برانگیزد. او به انتقام خون من، از منافقان فاسق و کافر، هفتاد هزار نفر را مى‏کشد» .

1. امام مهدى علیه السلام فرزند امام حسین علیه السلام

در 308 روایت، وارد شده که امام مهدى (عج) نهمین فرزند امام حسین علیه السلام است و در بیشتر احادیثى که از وجود مقدس رسول اکرم صلى الله علیه و آله درباره حضرت ولى‏عصر (عج) آمده، به آن حضرت به عناوینى چون: «از تبار پسرم حسین‏» و «از نسل این پسرم‏» ، «نهمین فرزند پسرم حسین‏» معرفى شده است. (6) که مجموع روایات پیامبر صلى الله علیه و آله در این زمینه 185 حدیث مى‏باشد. (7)

در این جا چند روایت از قول امام حسین علیه السلام نقل مى‏شود:

1. مردى از طایفه همدان مى‏گوید: «سمعت الحسین بن على بن ابى طالب علیهما السلام یقول: قائم هذه الامة هو التاسع من ولدى و هو صاحب الغیبة و هو الذى یقسم میراثه و هو حى; (8) از امام حسین بن على علیه السلام شنیدم که مى‏فرمود: قائم این امت نهمین از فرزندان من است و او صاحب غیبت است، و او کسى است که میراثش را در حیاتش تقسیم مى‏کنند» .

2. امام حسین علیه السلام مى‏فرماید: «کان رسول الله یقول فیما بشرنى به، یا حسین! انت السید ابن السید، ابوالسادة تسعة من ولدک ائمة ابرار امناء معصومون و التاسع مهدیهم قائمهم. انت الامام بن الامام، ابوالائمة تسعة من صلبک ائمة ابرار و التاسع مهدیهم یملا الدنیا قسطا و عدلا، یقوم فى آخر الزمان کما قمت فى اوله; (9) رسول خدا صلى الله علیه و آله در بشارتى به من فرمود: اى حسین! تو سید پسر و پدر ساداتى، و «نه‏» فرزند از تو، امامان ابرار و امین و معصوم‏اند، و نهمین آنان مهدى قائم (عج) است. تو امام پسر امام و پدر ائمه هستى و نه فرزند از پشت تو ائمه ابراراند و نهمین آنان، مهدى است که دنیا را در آخر الزمان، پر از عدل و قسط مى‏کند…» … .

2. نسب حضرت مهدى (عج) از زبان امام حسین علیه السلام

سالار شهیدان، فرزندش امام مهدى علیه السلام را فرزند حضرت فاطمه علیها السلام مى‏خواند. آن حضرت فرمود: از رسول خدا صلى الله علیه و آله شنیدم که فرمودند: «المهدى من ولد فاطمة; (10) مهدى از فرزندان فاطمه است‏» . در روایت دیگرى امام حسین علیه السلام مى‏فرماید: «پیامبر صلى الله علیه و آله به فاطمه زهرا علیها السلام فرمود: «ابشرى یا فاطمة! المهدى منک; اى فاطمه! بشارت بر تو باد، که مهدى (عج) از فرزندان توست‏» . (11)

3.القاب امام مهدى (عج) از زبان امام حسین علیه السلام

امام زمان علیه السلام القاب مبارکى دارند که بعضى از آن‏ها، مستقیما با «عاشورا» در ارتباط است و بعضى از لقب‏هاى مقدس آن‏حضرت، بر زبان جد بزرگوارشان علیه السلام جارى شده است.

عیسى الخشاب مى‏گوید: از محضر امام حسین علیه السلام سؤال کردند: آیا شما صاحب این امر هستید؟فرمود: «لا و لکن صاحب الامر الطرید الشرید الموتور بابیه، المکنى بعمه، یضع السیف على عاتقه ثمانیة اشهر; (12) نه من نیستم، بلکه صاحب این امر کسى است که از میان مردم کناره‏گیرى مى‏کند و خون پدرش بر زمین مى‏ماند و کنیه او کنیه عمویش خواهد بود. آن‏گاه شمشیر بر مى‏دارد و هشت ماه تمام شمشیر بر زمین نمى‏گذارد» .

«طرید» و «شرید» که هر دو به یک معنا است – از القاب حضرت ولى عصر (عج) به شمار مى‏آید. این دو عبارت در زبان امامان معصوم علیهم السلام نیز به کار رفته، و معناى آن کنار زده و رانده شده است. حاجى نورى (ره) در معناى «شرید» مى‏گوید: «رانده شده از مردمى که آن حضرت را نشناختند و قدر وجود نعمت او را ندانستند و در مقام شکر گزارى و مقام حقش بر نیامدند; بلکه پس از این‏که از دست‏یافتن بر او ناامید شدند، به قتل و قمع ذریه طاهره ایشان پرداختند و به کمک زبان و قلم، سعى بر بیرون راندن نام و یاد او، از قلوب و اذهان مردم کردند» . (13)

علامه مجلسى (ره) درباره این حدیث مى‏فرماید: «الموتور بابیه‏» ; یعنى، کسى که پدرش را کشته‏اند و طلب خونش را نکرده‏اند. مراد از «والد» ، امام حسن عسگرى علیه السلام، یا امام حسین علیه السلام و یا جنس والد است که شامل همه ائمه علیهم السلام مى‏شود، و «مکنى بعمه‏» شاید کنیه برخى از عموهاى حضرت، ابوالقاسم باشد، یا این‏که امام زمان (عج) کنیه‏اش ابوجعفر، ابى الحسن و یا ابى محمد باشد. بعید نیست علت تصریح نکردن به اسم حضرت و آوردن کنیه، به جهت‏خوف از عموى حضرت باشد. و قول وسط، ظاهرتر است‏» . (14)

4.توصیف امام حسین علیه السلام از زبان امام مهدى علیه السلام

حضرت مهدى (عج)، امام حسین علیه السلام را این‏گونه توصیف فرموده است: «کنت للرسول ولدا و للقرآن سندا و للامة عضدا و فى الطاعة مجتهدا حافظا للعهد و المیثاق ناکبا عن سبل الفساق تتاوة تاوه المجهود طویل الرکوع و السجود زاهدا فى الدنیا زهد الراحل عنها ناظرا بعین المستوحشین منها; (15) تو اى حسین! براى «رسول خدا» فرزند و براى «قرآن‏» سند و براى «امت‏» ، بازویى بودى.

در طاعت‏خدا تلاشگر و نسبت‏به عهد و پیمان، حافظ و مراقب بودى. از راه فاسقان سر بر مى‏تافتى. آه مى‏کشیدى; آه آدمى که به رنج و زحمت افتاده است. رکوع و سجود تو طولانى بود. زاهد و پارساى دنیا بودى; زهد و اعراض کسى که از دنیا رخت‏بر کشیده است و با دیده وحشت زده بدان نگاه مى‏کردى‏» . در این عبارت، بسیار جالب و جامع، جد بزرگوار خود امام حسین علیه السلام را با ده عنوان وصف کرده است:

امام حسین علیه السلام فرزند رسول خدا است;او سند و پشتوانه قرآن است; هر آنچه در قرآن، در قالب الفاظ است، در وجود مطهر امام حسین علیه السلام رؤیت و مشاهده مى‏شود; توان اسلام، امامت است و امام حسین علیه السلام بازوى پرتوان امت و دین اسلام در همه اعصار است; در راه اطاعت پروردگار، سخت کوش و تلاشگر بود. عبادت آن حضرت (نماز و دعاء خصوصا دعاى عرفه) مایه اعجاب است.

آن بزرگوار، نگه‏دار عهد و میثاق است و با خدا و خلق او در عهد و پیمان، استوار و ثابت و باوفا است; آن حضرت از راه و روش فاسقان روى گردان بود و از راه مسامحه و مداهنه وارد نمى‏شد; آه امام حسین علیه السلام دردمندانه بود; مانند کسى که بار سنگینى از غصه دردل دارد و درد سینه‏اش جراحتى التیام ناپذیر است; آن حضرت رکوع‏ها و سجده‏هاى طولانى داشت. که نمونه‏هاى آن در تاریخ ثبت و درج شده است; سید الشهدا علیه السلام، نسبت‏به دنیا زاهد و بى علاقه بود. و زهد با عمل این خاندان معنا مى‏گیرد; نظر او به دنیا، نظر وحشت زدگان بود و آنجایى‏که نظر دیگران به دنیا نظر عاشقانه بود، نظر آن حضرت به دنیا، مانند انسان وحشت زده بود. (16)

5. قائم و عاشورا

«قائم‏» از القاب خاصه حضرت حجت (عج) است که در بیشتر روایات شیعه وارد شده و اطلاق آن بر هیچ یک از معصومین دیگر روا نیست. ابو حمزه ثمالى مى‏گوید: به امام محمد باقر علیه السلام عرض کردم: اى فرزند پیامبر! آیا شما همه قائم نیستید و حق را به پا نمى‏دارید؟ پس چرا تنها ولى عصر را قائم مى‏خوانند؟ فرمود: «لما قتل جدى الحسین ضجت الملائکه بالبکاء و النحیب و قالوا الهنا اتصفح عمن قتل صفوتک و ابن صفوتک و خیرتک من خلقک؟

… فاوحى الله الیهم قروا ملائکتى فوعزتى و جلالى لانتقمن منهم و لو بعد حین…ثم کشف لهم عن الائمة من ولد الحسین فسرت الملائکة بذلک وراوا احدهم قائما یصلى، فقال سبحانه: بهذا القائم انتقم منهم; چون جدم حسین علیه السلام کشته شد، فرشتگان صدا به گریه و ناله بلند نموده و عرض کردند: پروردگارا! آیا قاتلان بهترین بندگانت، و زاده اشرف برگزیدگانت را به حال خود وا مى‏گذارى؟ خداوند به آنها وحى فرستاد: اى فرشتگان من! آرام گیرید.

به عزت و جلالم سوگند، از آنان انتقام خواهم گرفت; هر چند بعد از گذشت زمان‏ها باشد. آن‏گاه پروردگار عالم پرده از جلو دیدگان آنان کنار زد و امامان از فرزندان امام حسین علیه السلام را یکى پس از دیگرى به آنها نشان داد. فرشتگان از این منظره، مسرور و شادمان گردیدند و دیدند که یکى از آن بزرگواران، ایستاده مشغول نماز است. خداوند فرمود: با این قائم (شخص ایستاده) از آنان (قاتلان حسین علیه السلام) انتقام خواهم گرفت‏» . (17)

محمد بن حمران مى‏گوید: امام صادق علیه السلام فرمود: چون جریان شهادت امام حسین علیه السلام واقع شد، فرشتگان به درگاه الهى نالیدند و خروش بر آورده، به خداوند عرض کردند: بار خدایا! آیا با حسین که انتخاب شده تو و فرزند پیامبر تو اینچنین رفتار شود؟ خداوند شبح و سایه قائم را در برابر آنان در حالت ایستاده مجسم کرد و فرمود: با این (قائم) از ستم کنندگان به حسین انتقام خواهم گرفت. (18)

6. غیبت‏حضرت مهدى علیه السلام، از نگاه امام حسین علیه السلام

امام حسین علیه السلام درباره غیبت امام زمان علیه السلام مى‏فرماید: «لصاحب هذا الامر غیبتان، احدهما تطول حتى یقول بعضهم: مات و بعضهم قتل و بعضهم ذهب و لا یطلع على موضعه احد من ولى و لا غیره الاالمولى الذى یلى امره; (19) براى صاحب این امر دو غیبت است که یکى از آنها آن‏قدر به طول مى‏انجامد که گروهى مى‏گویند: [مهدى ] مرده و برخى گویند: کشته شده و بعضى گویند: رفته است. احدى از دوستان و غیره، از اقامتگاه او آگاه نمى‏شود، جز خدمت‏گذارى که متصدى امور اوست‏» .

هم چنین مى‏فرماید: «… له غیبة یرتد فیها اقوام و یثبت على الدین فیها آخرون، فیؤذون و یقال لهم: متى هذا الوعدان کنتم صادقین. اما ان الصابر فى غیبته على الاذى و التکذیب بمنزلة المجاهد بالسیف بین یدى رسول الله صلى الله علیه و آله; (20) براى او غیبتى است که گروه‏هایى در آن از دین بر مى‏گردند و گروه‏هایى دیگر بر آیین خود استوار مى‏مانند و در این راه آزارها مى‏بینند. به آنان گفته مى‏شود: این وعده کى واقع خواهد شد اگر راستگو هستید؟ آنان که بر این آزارها و تکذیب‏ها صبر کنند، همانند کسى‏اند که شمشیر به دست گرفته و در پیشاپیش رسول اکرم صلى الله علیه و آله جهاد مى‏کند.

7. بشارت ظهور از زبان امام حسین علیه السلام

بشارت به ظهور امام عصر (عج) حقیقتى شعف‏انگیز است که از سوى امامان معصوم علیهم السلام نوید آن داده شده است. سالار شهیدان در این زمینه مى‏فرماید: «منا اثنى عشر مهدیا، اولهم امیرالمؤمنین على بن ابى طالب و آخرهم التاسع من ولدى و هو الامام القائم بالحق یحیى الله به الارض بعد موتها و یظهر به دین الحق على الدین کله و لو کره المشرکون…; دوازده مهدى از ما هست که نخستین آنان على بن ابى طالب و آخرین آنان نهمین فرزند من است که او امام قائم به حق است، خداوند زمین مرده را به وسیله او زنده مى‏کند و دین حق را بر تمام ادیان پیروز مى‏گرداند.. .» . (21)

عبدالله بن عمر مى‏گوید: «سمعت الحسین بن على علیه السلام یقول: لو لم یبق من الدنیا الایوم واحد لطول الله عزوجل ذلک الیوم حتى یخرج رجل من ولدى فیملاها عدلا و قسطا کما ملئت جورا و ظلما، کذلک سمعت رسول الله یقول; (22) از حسین بن على علیه السلام شنیدم که مى‏فرمود: اگر از عمر دنیا جز یک روز باقى نمانده باشد، خداوند آن روز را به قدرى طولانى فرماید تا آنکه مردى از فرزندان من خروج نماید و زمین را پر از عدل و داد نماید، همچنانکه پر از ظلم و جور شده باشد، من از رسول خدا صلى الله علیه و آله این چنین شنیدم‏» .

8. علایم ظهور از زبان امام حسین علیه السلام

ریحانه رسول خدا، حسین بن على علیه السلام درباره علایم ظهور فرزندش امام عصر (عج) مى‏فرماید: «للمهدى خمس علامات: السفیانی، و الیمانی، و الصیحة من السماء، و الخسف بالبیداء و قتل النفس الزکیة; (23) براى مهدى ما پنج علامت است: خروج سفیانى، خروج یمانى، بانگ آسمانى، خسف سرزمین بیداء (فرو رفتن لشگر سفیانى در سرزمین بیدا)، قتل نفس زکیه‏» . (24)

در روایتى دیگر، خراب شدن دیوار مسجد کوفه از سمت‏خانه عبدالله بن مسعود (25) و دیدن علامتى در آسمان (مانند آتش (26) ) را از نشانه‏هاى ظهور، بیان فرموده است.

9. دلدادگى حضرت مهدى (عج) به امام حسین علیه السلام

خدمت در محضر امام حسین علیه السلام و توفیق یارى حضرت و شمشیر زدن در رکاب او، بزرگترین توفیقات الهى بود که نصیب عده‏اى از خواص عصر امام حسین علیه السلام شد. همچنان‏که فراهم نمودن شرایط و مقدمات ظهور حضرت ولى عصر (عج) و توفیق جنگیدن در رکاب آن بزرگوار، از دیگر موهبت‏هاى الهى است که نصیب عده‏اى از خواص مى‏شود. در عظمت و شرافت‏خدمت‏گذارى، نصرت به آن آستان بلند، همین بس که امام زمان (عج) نیز عاشق جد بزگوار خود و مشتاق خدمت‏به او است. آن حضرت در زیارت ناحیه مقدسه (27) مى‏فرماید: «و لئن اخرتنى الدهور و عاقنى عن نصرک المقدور لاندبنک صباحا و مساء و لابکین لک [علیک] بدل الدموع دما; اگر روزگار مرا به تاخیر انداخت و مقدرات از یارى و نصرت تو در روز عاشورا باز داشت، هر آینه من صبح و شام بر تو ندبه مى‏کنم و به جاى قطرات اشک، بر تو خون مى‏گریم‏» .

آرى یارى امام مهدى (عج)، عبادتى بزرگ است، چرا که در حقیقت‏خدمت‏به تمام پیامبران و اوصیا و امامان معصوم علیهم السلام مى‏باشد; زیرا او آخرین حجت الهى است و اراده خداوند بر آن تعلق یافته که زحمات طاقت فرساى همه پیامبران را، به دست‏با کفایت آخرین حجت‏خود به ثمر رساند. اگر نهضت جهانى آن ولى الله اعظم (عج)، از برنامه جهانى خلقت‏حذف شود، برنامه همه پیامبران عقیم گشته و هدف نهایى فرستادن رسولان و تشریع ادیان ضایع و تباه مى‏شود. (28)

خدمت‏به امام عصر علیه السلام، مطلوب امام صادق علیه السلام نیز بوده است. «خلاد ابن قصار مى‏گوید: از امام صادق علیه السلام پرسیدند: آیا قائم متولد شده است؟ فرمود: «لا ولو ادرکته لخدمته ایام حیاتى; نه متولد نشده ولى اگر من او را درک مى‏کردم، همه عمر را با خدمت‏گزارى او سپرى مى‏کردم‏» . (29) هنگامى که امام معصوم علیه السلام در حق حضرت بقیة الله (عج) چنین تعبیرى به کار مى‏برد; مقام رفیع یاران آن حضرت و ارزش خدمت‏به آیین «انتظار» روشن مى‏شود.

10. عاشورا روز ظهور

درباره روز قیام و ظهور حضرت، روایات مختلفى وارد شده است. که در آنها، روز نوروز، عاشورا، شنبه و یا جمعه، روز ظهور معرفى شده است. البته از آن جایى که نوروز، طبق سال شمسى و عاشورا، بر اساس سال قمرى محاسبه مى‏شود، یکى شدن این دو روز امکان‏پذیر است و هم زمانى این دو روز با جمعه یا شنبه نیز ممکن است. اما روایاتى که روز ظهور را، دو روز از هفته بیان کرده، قابل توجیه است;

یعنى، در صورت صحیح بودن سند این روایات، احادیث روز جمعه به روز «ظهور» و روایات روز شنبه به روز «استقرار و تثبیت قیام حضرت و نابودى مخالفان‏» تفسیر مى‏شود. البته روایات روز شنبه، از نظر سند مورد تامل و بررسى است; ولى روایات روز جمعه از این نظر ایرادى ندارد. (30) اما آنچه مهم است، این که قیام حضرت ولى عصر (عج)، مصادف با روز شهادت سیدالشهداء علیه السلام است و این مطلب ما را به ارتباط ویژه صاحبان این دو قیام رهنمون مى‏سازد.

امام محمد باقر علیه السلام فرموده است: «کانى بالقائم یوم عاشورا یوم السبت قائما بین الرکن و المقام و بین یدیه جبرئیل ینادى: البیعة لله فیملاها عدلاکما ملئت ظلما و جورا; (31) گویا حضرت قائم (عج) را مى‏بینم که روز عاشورا، روز شنبه بین رکن و مقام ایستاده و جبرئیل پیش روى او ندا مى‏کند: بیعت‏براى خدا است. پس زمین را پر از عدل مى‏کند; همان گونه که پر از ظلم و جور شده بود» .

امام جعفر صادق علیه السلام نیز مى‏فرماید: «ان القائم صلوات الله علیه ینادى باسمه لیلة ثلاث و عشرین و یقوم یوم عاشورا یوم قتل فیه الحسین بن على علیه السلام; (32) قائم – درود خدا بر او باد در شب بیست و سوم ماه رمضان، به نام [شریفش] ندا مى‏شود، و درروز عاشورا، روزى که حسین بن على علیه السلام، در آن کشته شد، قیام خواهد کرد» .

11. یاد امام حسین علیه السلام نخستین کلام حضرت مهدى علیه السلام

در روایاتى چند، به مطالب و سخنان نخستین امام زمان علیه السلام اشاره شده است; از جمله آنها روایتى است که محدث بزرگوار شیخ على یزدى حائرى (ره) نقل کرده است. او مى‏گوید: «زمانى که قائم آل محمد ظهور کند، ما بین رکن و مقام مى‏ایستد و پنج ندا مى‏دهد:

1. «الا یا اهل العالم انا الامام القائم ; آگاه باشید اى جهانیان که منم امام قائم‏» ;

2. «الا یا اهل العالم انا الصمصام المنتقم; آگاه باشید اى اهل عالم که منم شمشیر انتقام گیرنده‏» ;

3. «الا یا اهل العالم ان جدى الحسین قتلوه عطشانا; بیدار باشید اى اهل عالم که جد من حسین را تشنه کام کشتند» ;

4. «الا یا اهل العالم ان جدى الحسین طرحوه عریانا; بیدار باشید اى اهل عالم که جد من حسین را عریان روى خاک افکندند» ;

5. «الا یا اهل العالم ان جدى الحسین سحقوه عدوانا; آگاه باشید اى جهانیان که جد من حسین را از روى کینه توزى پایمال کردند» امام زمان (عج) ابتدا خود را چنین به جهانیان معرفى مى‏کند: که قائم و شمشیر انتقام منم; قیام نمودم تا انتقام خون جدم حسین علیه السلام – که او را تشنه لب شهید کرده، بدن مطهرش را عریان روى خاک افکندند و پایمال کردند – بگیرم. آرى اولین کلام حضرت مهدى (عج)، یاد امام حسین علیه السلام است که همواره یاد او، در دل هر انسان آزاد مرد و طالب حقى زنده است و این مصیبت عظمى، جز با ظهور فرزندش تسلى نمى‏یابد.

12. حضرت مهدى (عج) تکمیل کننده سفر امام حسین علیه السلام

یکى از رابطه‏هاى دقیق بین این دو امام همام علیه السلام و قیامشان، مرکز حکومت آن دو است. امام حسین علیه السلام از مکه به جانب کوفه، رهسپار بود و شاید با رسیدن به کوفه، مانند پدر بزرگوار خود آن‏جا را مقر حکومت‏خویش قرار مى‏داد; ولى سپاهیان یزید، راه را بر آن حضرت بستند و او در دوم محرم، در کربلا منزل نمود. زمانى که خورشید تابناک مکه، ظهور کند، کوفه را به عنوان مقر حکومت‏خود بر خواهد گزید.

امام محمد باقر علیه السلام مى‏فرماید: «مهدى قیام مى‏کند و به سوى کوفه مى‏رود و منزلش را آن‏جا قرار مى‏دهد» . (33) هم چنین مى‏فرماید: «هنگامى که قائم ما قیام کند وبه کوفه برود، هیچ مؤمنى نخواهد بود، مگر آن که در آن شهر، در کنار مهدى سکونت مى‏گزیند، یا به آن شهر مى‏رود» . (34)

ابوبکر حضرمى مى‏گوید: به امام محمد باقر یا امام صادق علیهم السلام گفتم: کدام سرزمین پس از حرم خدا و حرم پیامبرش با فضیلت‏تر است؟ فرمود: «اى ابابکر! سرزمین کوفه که جایگاه پاکى است و در آن مسجد سهله قرار دارد و مسجدى که همه پیامبران در آن نماز خوانده‏اند. آن جا عدالت الهى پدیدار مى‏گردد و قائم به عدل و قیام کنندگان پس از او از همان جا خواهند بود. آن‏جا، جایگاه پیامبران و جانشینان صالح آنان است‏» . (35)

امام صادق علیه السلام از مسجد سهله یاد کرد و فرمود: «آن خانه صاحب ما (مهدى موعود) است; زمانى که با خاندانش در آن‏جا سکونت گزیند» . (36) از مجموع این روایات فهمیده مى‏شود که شهر کوفه، پایگاه اصلى فعالیت‏ها و مرکز فرمانروایى امام زمان (عج) خواهد بود، پایگاهى که زمانى مقر حکومت امیرمؤمنان علیه السلام بود و امام حسین علیه السلام به آن سو مى‏رفت.

13. خون خواهى حضرت مهدى (عج) از قاتلان امام حسین علیه السلام

سالار شهیدان به فرزندش امام سجاد علیه السلام فرمود: «سوگند به خدا که خون من از جوشش باز نمى‏ایستد تا این که خداوند، مهدى را برانگیزد. او به انتقام خون من، از منافقان فاسق و کافر، هفتاد هزار نفر را مى‏کشد» . (37)

هروى مى‏گوید: به حضرت رضا علیه السلام عرض کردم: اى فرزند رسول خدا! نظرتان درباره این سخن امام صادق علیه السلام که مى‏فرماید: «هرگاه قائم ما قیام کند، بازماندگان قاتلان امام حسین علیه السلام به کیفر کردار پدرانشان کشته مى‏شوند» چیست؟ حضرت رضا علیه السلام فرمود: «این سخن صحیح است‏» .

گفتم: پس این آیه قرآن «و لاتزر وازرة وزر اخرى‏» چه معنایى دارد؟ فرمود «آنچه خداوند مى‏فرماید صحیح است; ولى بازماندگان قاتلان امام حسین علیه السلام، به کردار پدرانشان خوشحال‏اند و به آن افتخار مى‏کنند و هر کس از چیزى خشنود باشد، مانند آن است که آن کار را انجام داده است. اگر مردى در مشرق کشته شود و مرد دیگرى در مغرب به کشته شدن او خشنود باشد، نزد خداوند شریک گناه قاتل است. و این که قائم، فرزندان قاتلان امام حسین را هنگام ظهورش نابود مى‏سازد، براى این است که آنان از کردار پدرانشان خشنودند» . (38)

14. یارى امام حسین علیه السلام، یارى امام مهدى (عج)

یکى دیگر از جلوه‏هاى روشن ارتباط بین این دو اختر تابناک آسمان ولایت و امامت‏یارى نمودن امام حسین علیه السلام است که در حقیقت این یارى، نصرت امام عصر (عج) مى‏باشد. امام حسین علیه السلام در این زمینه در شب عاشورا به اصحاب خود فرمود:

«… و قد قال جدى رسول الله صلى الله علیه و آله: ولدى حسین یقتل بطف کربلا، غریبا وحیدا عطشانا فریدا. فمن نصره فقد نصرنى و نصر ولده الحجة [ علیه السلام] …; همانا جدم رسول خدا [ صلى الله علیه و آله] فرمودند: فرزند من حسین [ علیه السلام] در زمین کربلا، غریب و تنها، عطشان و بى‏کس، کشته مى‏شود، کسى که او را یارى کند مرا یارى نموده و فرزندش مهدى [ علیه السلام] را یارى نموده است…» . (39)

15. فرشتگان یاور امام حسین علیه السلام، یاوران مهدى (عج)

یکى از ویژگى‏هاى قیام یوسف زهراء، برخوردارى از نصرت الهى به وسیله فرشتگان است. شیخ صدوق (ره) در روایت ریان بن شبیب، از حضرت امام رضا علیه السلام نقل مى‏کند: «و لقد نزل الى الارض من الملائکة اربعة آلاف لنصره فوجدوه قد قتل فهم عند قبره شعث غبر الى ان یقوم القائم فیکونون من انصاره و شعارهم یا لثارات الحسین; (40) به تحقیق چهار هزار فرشته براى نصرت و یارى حسین [ علیه السلام] به زمین فرود آمدند. آنان هنگامى که نازل شدند، دیدند حسین [ علیه السلام] کشته شده است، از این رو، ژولیده و غبارآلود در نزد قبر آن حضرت، اقامت کردند و همچنان هستند تا این که قائم، قیام کند و آنان از یاوران و سپاه آن حضرت خواهند بود و شعارشان یا لثارات الحسین است‏» .

به راستى، چه ارتباطى میان این دو کوکب درخشان آسمان ولایت – که ملک و ملکوت، عرش و فرش همه از یگانگى آن دو سخن مى‏گویند – وجود دارد. هر کجا حسین علیه السلام است، مهدى (عج) نیز هست و هر کجا مهدى (عج) است، حسین علیه السلام نیز مى‏باشد. ذکر و نام آن یکى، با یاد و نام دیگرى قرین و عجین است. از امام زمان (عج) ; سید الشهدا علیه السلام را مى‏طلبند و از سید الشهداء امام زمان را.

16. حضرت مهدى (عج) ویرانگر مساجد چهار گانه

امام عصر (عج) از بین برنده و محو کننده تمام آثار شرک و نفاق است; از این رو عاشقان هر صبح آدینه، زمزمه «این هادم ابنیة الشرک و النفاق‏» را سر مى‏دهند و منتظرند تا حضرت ظهور کند و کاخ ظلم و ستم، استبداد و بناهاى نفاق را نابود سازد. به همین جهت او مساجدى را که به شکرانه کشتن امام حسین علیه السلام بنا شده است، ویران خواهد کرد.

امام محمد باقر علیه السلام درباره این مساجد مى‏فرماید: «در کوفه به دلیل شادى از کشتن، حسین علیه السلام، چهار مسجد ساخته شد: مسجد اشعث، جریر، سماک و شبث‏بن ربعى‏» (41) ابو بصیر مى‏گوید: امام محمد باقر علیه السلام فرمود: «هنگامى که قائم ما قیام کند، چهار مسجد را در کوفه ویران مى‏سازد…» . (42) این مساجد اگر چه هم اکنون موجود نیست; ولى ممکن است‏بعدها گروهى از روى دشمنى با اهل بیت علیه السلام، آنها را دوباره بسازند. (43)

پی نوشت:

6) یادمهدی، محمدخادمی‏شیرازی، ص 16 و ص 132.

7) منتخب‏الاثر، آیةالله صافی گلپایگانی، ص‏254.

8) کمال الدین، ج 1، ص 317؛ اثبات الهداة، ج 6، ص 397؛ بحارالانوارج 51، ص 134.

9) کفایة الاثر، ص 167.

10) کنوز الحقائق، (چاپ شده در حاشیه جامع الصغیر) ج 1، ص 161. (به نقل از مهدی موعود). ج 1، ص 161.

11) البرهان، ص 94 (به نقل المهدی علی لسان الحسین، صابری همدانی، ص 12، ح 15).

12) کمال الدین، ج 1، ص 318؛ اثبات الهداة، ج 6، ص 397؛ بحارالانوار، ج 51، ص 133 .

13) النجم الثاقب، ص 78.

14) بحار الانوار، ج 51، ص 37.

15) بحارالانوار، ج 101، ص 239، ح 38.

16) خلاصه قسمت دهم مقاله آیة الله کریمی جهرمی، در مجله جان جهان.

17) دلائل الامامة، طبری، ص 239.

18) امالی شیخ طوسی، ج 2، ص 233.

19) کمال الدین، ج 1، ص 317؛ اثبات الهداة، ج 6، ص 397؛ عقد الدرر، ص 134.

20) کمال‏الدین، ج 1، ص 317؛ عیون‏الاخبار، ج 1، ص 18؛ بحارالانوار، ج‏51، ص‏133.

21) کمال الدین، 1، ص 317؛ عیون الاخبار، ج 1، ص 18؛ بحار الانوار، ج 51، ص 133.

22) کمال الدین، ج 1، ص 317.

23) عقد الدرر، ص 111؛ البرهان، ص 113.

24) برای توضیحات این علایم، ر.ک: غیبت نعمانی، باب 14، ص 247 و 257 و 383؛ غیبت طوسی، ص 265 و

274 و 280؛ بحار الانوار، ج 52، ص 181 و 186 و 237 و 239 و 278؛ اثبات الهداة، ج 7، ص 398 و 424 و سیمای آفتاب ص 276.

25) البرهان، ص 115 (اذا هدم حائط مسجد الکوفه ممایلی دار عبدالله بن مسعود…).

26) البرهان، ص 109 (اذا رایتم علامة من السماء ناراً عظیمة…)؛ عقد الدرر، ص 106.

27) گفتنی است که این زیارت منتسب به امام عصر (ع) است؛ ولی در انتساب آن به حضرت – تردیدهای جدی

وجود دارد. (ر.ک: بحار الانوار، ج 98، ص 320.)

28) یاد مهدی، ص 199.

29) بحار الانوار، ج 51، ص 148.

30) چشم اندازی به حکومت مهدی(عج)، نجم الدین طبسی، ص 63.

31) غیبة طوسی، ص 274؛ کشف الغمه، ج 3، ص 252؛ بحار الانوار، ج 52، ص 290.

32) غیبة طوسی، ص 274؛ بحارالانوار، ج 52، ص 290.

33) قصص الانبیاء، راوندی ،ص 80؛ بحارالانوار، ج 52، ص 225؛ چشم انداز، ص 170.

34) بحارالانوار، ج 52، ص 385؛ غیبة طوسی، ص 275 بااندکی تفاوت؛ چشم‏انداز، ص‏170.

35) کامل الزیارات، ص 30؛ مستدرک الوسائل، ج 3، ص‏416؛ چشم انداز، ص 170.

36) کافی، ج 3، ص 415؛ ارشاد، ص 362؛ التهذیب، ج 3، ص 253؛ غیبة طوسی، ص 283؛ وسائل الشیعه، ج 3، ص 532؛ بحارالانوار، ج 52، ص 331.

37) مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص 85؛ بحارالانوار، ج 45، ص 299؛ چشم انداز، ص 148.

38) علل الشرایع، ج 1، ص 219؛ عیون اخبار الرضا (ع)، ج 1، ص 273؛ بحارالانوار، ج 52، ص 313؛ اثبات الهداة، ج 3، ص 455؛ چشم انداز، ص 154.

39) معالی‏السبطین، ج‏1، ص‏208؛ ریاض‏القدس، ج 1، ص‏263؛ سحاب‏رحمت، ص 342.

40) امالی صدوق، مجلس 27؛ بحار الانوار، ج *44 ص 285؛ مجله جان جهان، ص 35.

41) بحار الانوار، ج 45، ص 189.

42) من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 53 و 232؛ بحارالانوار، ج 52، ص 333؛ اثبات الهداة ج 3، ص 517، 566؛ الشیعه و الرجعة، ج 2، ص 400؛ ارشاد، ص 365؛ روضة الواعظین، ج 2، ص 246؛ چشم انداز، ص 157.

43) مهدی موعود(عج) ، ص 941؛ چشم انداز، ص 157.

منبع:فصلنامه انتظار .شماره 2.

ادامه دارد…………..