یكی از برنامه‌های روزمره رهبر معظم انقلاب ورزش كردن است. ایشان با حضور در ارتفاعات تهران به ورزش كوهپیمایی می‌پردازند. آنچه در پی می‌آید، گفتگوی خبرنگار واحد مركزی خبر با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای است كه در حین كوهپیمایی انجام شده است.
هدف و انگيزه‌ى جناب‌عالى از حضور در كوه چيست؟
هدف، ورزش است.
آيا به‌جز كوهنوردى، ورزش ديگرى هم انجام مى‌دهيد؟
الان نه؛ فرصت نمى‌كنم. اما سابقاً هم نرمش مى‌كردم و هم با واليبال سروكار داشتم. از جوانى اين ورزش را دوست مى‌داشتم، اما حالا كمتر مجال مى‌كنم به آن بپردازم. فقط اگر برسم به كوه مى‌آيم.
از چه زمانى شروع به ورزش كوهنوردى كرديد؟
من كوهنوردى را از جوانى دوست مى‌داشتم و از همان ايام به كوه مى‌رفتم. البته نمى‌توان به اين كار، كوهنوردىِ فنّى اطلاق كرد. اين در واقع، نوعى كوه‌پيمايى است. در زمان جوانى به ارتفاعات مى‌رفتم و گاهى اتّفاق افتاده بود كه سه، چهار روز – بلكه تقريباً يك هفته – شب و روز در كوهستان حركت مى‌كرديم. امروز البته اين‌طور نيست كه بتوانم آن مسافتها و ارتفاعات را طى كنم. هم سن اجازه نمى‌دهد، هم وقتم اين‌قدر نيست كه بتوانم. حالا گاهى به كوه مى‌آيم.
اگر توصيه‌اى در اين زمينه داريد، بفرماييد.
توصيه اين است كه جوانها ورزش كنند. من هر وقت چشمم به ارتفاعات شمال تهران مى‌افتد و مى‌بينم كه در اين منطقه‌ى ضلع شمالى تهران – يعنى از منتهاى شرق تا منتهاى غرب – شايد حدود ده معبر وجود دارد كه مردم را به اين سلسله كوههاى با عظمت و بسيار مصفّا متّصل مى‌كند؛ اما مردم استفاده نمى‌كنند، تأسّف مى‌خورم. هر وقت به كوه مى‌آيم، وقتى مى‌بينم خلوت است، تأسّف مى‌خورم كه چرا جوانها و حتّى غير جوانها از اين نعمت الهى و اين فرصت كمياب استفاده نمى‌كنند. خود من از حدود عيد نوروز، كوه‌پيمايى را شروع مى‌كنم تا اواسط پاييز؛ يعنى وقتى كه يخ مى‌بندد و در كوهستان خطر لغزيدن هست. بعد از آن ديگر به كوه نمى‌آيم. در واقع در هر سال، چهار پنج ماه اين كار را تعطيل مى‌كنم. اما در آن هفت، هشت ماه ديگر، تا اواسط پاييز، بنايم بر اين است كه هفته‌اى سه مرتبه بيايم. البته اغلب اوقات پيش نمى‌آيد كه بتوانم هفته‌اى سه بار بيايم. يعنى هفته‌اى دوبار يا هفته‌اى يك بار مى‌شود؛ لكن كمتر از هفته‌اى يك بار نمى‌شود. البته اين‌جا را كه ملاحظه مى‌كنيد، راه طولانى است. براى من، مسير «كُلَك چال» مقدارى زياد است. از اين‌رو هميشه به «كُلَك‌چال» نمى‌آيم. هر سال يك يا دو بار اين‌طور راههاى طولانى را مى‌آيم و در غيرِ اين يكى دو بار، معمولاً راه مى‌افتم از طرفى – يكى از همين راههايى كه معمول هست و مردم مى‌روند، يا بعضى راههاى خلوت‌تر – حدود يك ساعت مى‌روم بالا و برمى‌گردم. خوب؛ شما سنّ مرا هم ملاحظه كنيد. جوانهايى كه در كوهستان راه مى‌روند، در حدود سنين سى‌سال و سى‌ودو سه سال و كمترند. اينها همه جاى فرزندان من محسوب مى‌شوند. وقتى كه من با اين سن و با اين همه اشتغالات – واقعاً وقت گذاشتنِ من براى ورزش يك مجاهدت است – بتوانم از لابلاى كارهاى فراوان و متراكم، وقتى براى ورزش باز كنم و با وجود بالا رفتن سن و انحطاط مزاجى، مقيّدم به كوهستان بيايم، شما ببينيد كه جوانها چه وظيفه‌اى دارند!
توصيه‌ى من اين است كه جوانها به من نگاه كنند. من وقتى به كوه مى‌آيم و گاهى مى‌بينم حتّى از من مسن‌تر هم كسانى مى‌آيند كه با استحكام و استقرار جسمانى و قرص و محكم اين راه را طى مى‌كنند، واقعاً لذّت مى‌برم. البته اين نكته را تأكيد كنم كه وقتى مى‌گوييم جوانها، معنايش اين نيست كه ورزش مخصوص جوانهاست. نخير؛ همان‌طور كه ورزش براى جوانها لازم است، براى مسن‌ترها هم لازم است. بلكه مى‌شود گفت براى جوانها لازم است، براى مسن‌ها واجب مؤكّد است. توجّه كرديد؟ چون اگر كسانى كه پا به سن گذاشته‌اند، ورزش نكنند، پيرى زودرس به سراغشان خواهد آمد و قطعاً دچار عوارض پيرى خواهند شد و از كار خواهند افتاد. چرا كسى كه مى‌تواند كار و تلاش كند و عمر خود را ده، بيست سال با ورزش، بر حسب روال طبيعى استمرار بخشد، اين كار را نكند؟ من حرفم اين است. از اين رو توصيه مى‌كنم همه ورزش كنند؛ هم جوانها، هم پيرها، هم ميان‌سالها، هم مردها و هم زنها. زنها هم بايد ورزش كنند. گاهى من در همين راه «كُلك چال» كه از پايين به بالا مى‌آيم، يا بعكس به طرف پايين مى‌روم، خانمهايى را مى‌بينم كه با چادر مشكى اين راه را طى مى‌كنند. با اين‌كه قسمتى از اين راه، بسيار ناهموار و يا به قول ما مشهديها قلب است، درعين‌حال خانمها اين راه ناهموار را تحمّل مى‌كنند و با چادر مشكى مى‌آيند. خوب؛ اين همّت است ديگر. من اين‌طور زنها و همچنين افراد مسنّى كه اين راههاى طولانى را طى مى‌كنند و مى‌روند، بسيار تحسين مى‌كنم.
بنابراين توصيه‌ى ما به همه‌ى مردم اين است كه ورزش كنند. البته از ميان همه‌ى ورزشها توصيه‌ى ورزش خاصّى را نمى‌كنيم. هر كس به هر ورزشى كه دوست دارد و با وضع و طبيعت و امكانات او متناسب است، بپردازد. منتها بى‌خرجترين ورزشها كوهنوردى است. اين را كه ما امتحان كرده‌ايم، هيچ خرجى ندارد؛ حتّى يك توپ كوچك هم لازم ندارد. آدم كفشش را پايش مى‌كند و مى‌زند به كوه و راه مى‌رود و ورزش مى‌كند و از اين هواى خوب و مناظر طبيعى استفاده مى‌كند. توصيه مى‌كنم كه حتماً ورزش را فراموش نكنيد. از شما آقايان هم كه زحمت كشيديد و اين راه طولانى را تشريف آورديد – اگرچه يك توفيق جمعى بود كه ورزش كنيد – تشكّر مى‌كنم؛ هم از شما، هم از آقايان فيلمبردار و هم از ديگر همراهان.
ان‌شاءاللَّه موفّق و مؤيّد باشيد
