امنیت و صلح دوستی در میان انسان‌ها، حیوانات و گیاهان محصول عدالت گستری و ظلم ستیزی حکومت مهدوی و رعایت حقوق محیط زیست و ساکنان آن، امنیت و برقراری صلح و دوستی در فراخنای هستی است. حتی حیواناتی که به کینه جویی و تقابل با هم شهره بوده‌اند، در کمال مسالمت و آرامش به زندگی مودت آمیز کنار هم خواهند پرداخت.
« حیوانات وحشی، امنیت می‌یابند تا حدی که همانند چهارپایان اهلی در راه‌های زمین به گردش در آمده و به چرا مشغول می‌شوند».1
در روایت دیگری آمده است: «نام او نام پیامبر صلی الله علیه و آله است. به عدالت، امر کرده و خود بدان عمل می‌کند و از منکر نهی نماید. خداوند، توسط وی از ظلم جلوگیری کرده و شک و عدم بصیرت‌ها را می‌زداید. گرگ و گوسفند در ایام او با هم به چرا می‌پردازند و ساکنان آسمان و پرنده در هوا و ماهی‌های دریا از او راضی و خشنود هستند».2
فعلیت یافتن همه قابلیت‌های محیط زیست
از آنجا که عدالت به معنای قرار گرفتن هر چیز در جای خویش و ایفای اهلیت‌ها و رعایت و استیفای کلیه حقوق‌ها آمده است، در حکومت مهدوی، هر موجودی ـ اعم از انسان، حیوان و نبات ـ باید به عالی‌ترین جایگاه و به تحقق کلیه استعدادها و قابلیت‌های خود برسد. چنین است که در عصر مهدوی، افزون بر جامعه بشری، محیط زیست ارضی و سماوی و کلیه موجودات ساکن در آن‌ها، به عالی‌ترین و نهایی‌ترین حد تحقق قابلیت‌های خود دست می‌یابند؛ به همین دلیل، آسمان و زمین، ثروت‌های مکنون خود را بیرون می‌ریزند و هر گونه آلودگی و لوث را از خود دور می‌سازند و پوشش گیاهی تمام عالم را فرا می‌گیرد. در حدیثی از امام علی علیه السلام می‌خوانیم: «پس مردم را مورد خطاب قرار داده و سپس زمین را به عدالت، بشارت می‌دهد. در این هنگام، آسمان، باران خود را عطا کرده و درختان، میوه‌های خود را فرو می‌فرستند. زمین، کلیه رستنی‌های خود را عرضه کرده برای اهل عالم و خود را با این گیاهان زینت می‌بخشد …؛ هم چنان که زمین برای مردم کنج‌های خود را خارج می‌سازد».3
عمران و آبادانی هماهنگ محیط زیست
در پاره‌ای روایات، به گونه‌ای دقیق‌تر و مصداقی‌تر به آبادانی زمین اشاره شده و حتی آمده است که تمام ویرانه‌های زمین آباد می‌شود. در حدیثی از امام باقر علیه السلام آمده است: « خداوند، دین خود را به وسیله او بر تمام مکتب‌های جهان پیروز می‌کند؛ هر چند مشرکان ناخشنود و مخالف باشند؛ ویرانی‌های زمین آبادی می‌شود … ».4
در حدیثی از امام صادق علیه السلام نیز آمده است: «مهدی مسجدی بیرون کوفه می‌سازد که هزار در داشته باشد. خانه‌های کوفه به نهر کربلا و حیره متصل می‌شود؛ به طوری که مردی روز جمعه، سوار استر تندرو می‌شود تا خود را به نماز برساند، ولی به نماز نمی‌رسد».5
این روایات، حاکی از عمران، آبادانی و توسعه هماهنگ محیط زیست انسانی، حیوانی و گیاهی در کل عالم است. این نیز ماحصل حمایت کامل از حقوق زیست محیطی در آن دوران درخشان است. نتیجه چنین وضعیتی آن است که حتی کره زمین در مقایسه با وضعیت بهینه خویش و از اینکه در زیر قدم‌های یاران امام مهدی عجل‌الله تعالی فرجه الشریف قرار می‌گیرد، به خود بالیده و احساس غرور و افتخار می‌کند: «گویا یاران قائم را می‌بینم که بر شرق و غرب جهان احاطه یافته‌اند و همه چیز تحت فرمان آن‌هاست؛ حتی درندگان زمین و پرندگان شکاری آسمان، پی رضایت آن‌ها خواهند بود و همه چیز حتی این نقطه زمین بر نقطه دیگر آن اظهار فخر و غرور می‌کند و می‌گوید: امروز مردی از یاران قائم بر من قدم نهاد و عبور کرد».6
مقابله با آلاینده‌ها
در آن دوران وضعیت به گونه‌ای می‌شود که اگر آلایندگی محیط زیست منحصر به اشراف بر یک منزل یا ریزش آب از ناودان‌های منازل به محیط عمومی باشد یا اینکه مسجد مشرف به خانه‌های مردم شود یا حتی بخشی از یک بنا در راه‌های عمومی ساخته شده باشد، با برخورد حکومت مواجه شده و این مورد ـ هر چند با تخریب مسجد ـ برطرف می‌شود: «هنگامی که قائم ما قیام کند، چهار مسجد را در کوفه منهدم می‌کند و هیچ مسجد مشرفی را نمی‌گذارد، جز اینکه کنگره و اشراف آن را خراب می‌کند و به حال ساده و بدون اشراف می‌گذارد. شاهراه‌ها را توسعه می‌دهد؛ هر گوشه‌ای از خانه‌ها را که در راه عمومی واقع است، اصلاح می‌کند و ناودان‌ها را که مشرف به راه مردم است، بر می‌دارد. هر بدعتی را بر طرف می‌سازد و هر سنتی را باقی می‌گذارد».7
تعالی معنوی محیط زیست
در دولت مهدوی حیوانات وحشی، تعالی پیشه کرده و با کنار گذاشتن توحش، رام گشته و تکامل می‌یابند. در برخی روایت، حیوانات عادی هم کارهای مخرب خود را کنار می‌نهند تا جایی که حیوانی مانند موش دیگر انبانی را پاره نمی‌کند. این تکامل خواهی، تنها به حیوانات و نباتات محدود نمی‌شود؛ بلکه جمادات نیز می‌خواهند به این حیات طیبه وارد شده و به نهضت جهانی امام مهدی عجل‌الله تعالی فرجه الشریف مساعدت کنند. در حدیثی از امام صادق علیه السلام آمده است: «وقتی با اراده خدا، قائم قیام کند و چون ظهور کند، کافران و مشرکان از قیام و ظهور وی ناراضی و نگرانند؛ زیرا اگر کافر یا مشرکی پشت صخره‌ای نهان شود، آن صخره به صدا در آِید و گوید: ای مسلمان! در پناه من، کافر یا مشرکی مخفی شده است؛ او را به قتل برسان. وی اقدام کرده و او را به هلاکت می‌رساند».8
عاری بودن نبردها از تخریب‌های زیست محیطی
در دوره ظهور امام مهدی عجل‌الله تعالی فرجه الشریف، یاران وی به مجازات و قتل و نابودی ستمگران اقدام خواهند کرد و همانند عمل جراحی لازمی، جامعه اسلامی و سایر جوامع جهانی را از لوث وجود سرکشان و ستم پیش‌گان پاک می‌کنند؛ زیرا بدون این اقدامات، هرگز بساط ظلم زورمداران برچیده نشده و عدالت، حاکمیت پیدا نمی‌کند. اگر امام با سیاست ملایمت و گذشت با آن‌ها رفتار کند، هرگز ترفندها و توطئه‌های جدید مستکبران و فساد کنندگان در زمین از بین نخواهد رفت. حضرت، در عصر قیام ـ بنا به روایات ـ توبه ظاهری هیچ مجرم و جنایت کاری را نمی‌پذیرد. همان طور که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در براندازی نظام جاهلی جهاد پیشه کرد و با کافران به قتال و کارزار پرداخت، قیام مهدوی نیز علاوه بر تأسی به سیره رسول خدا صلی الله علیه و آله در این زمینه، حتی سخت گیری بر ستمگران را جایگزین رأفت نبوی می‌نماید.
متأسفانه برخی از دشمنان یا حتی دوستان نا آگاه در میزان اعمال خشونت و کشتار حکومت امام مهدی عجل‌الله تعالی فرجه الشریف چنان راه غلو پیشه کرده‌اند که قاطعانه می‌گویند: حضرت مهدی عجل‌الله تعالی فرجه الشریف در تقابل با دشمنان خویش،به جنگ هسته‌ای خواهد پرداخت و آن‌ها را با این سلاح مهیب به ورطه نابودی خواهد کشاند. اما حقیقت این است که در عصر ظهور، نه تنها نیازی به سلاح هسته‌ای نیست؛ بلکه نبرد حکومت امام مهدی عجل‌الله تعالی فرجه الشریف با دشمنان، فاقد تخریب زیست محیطی و ایجاد فجایع محیط زیستی ـ مشابه آنچه امروز اتفاق می‌افتد ـ خواهد بود.
بنا بر روایات، کشتار امام مهدی عجل‌الله تعالی فرجه الشریف همانند کشتارهای بی هدف امروزی نیست. حضرت با استفاده از علم لدنی خویش؛ تنها کسانی را که به هیچ وجه اصلاح پذیر نیستند، هلاک می‌سازد و بقیه بدکاران قابل اصلاح را به حال خود رها می‌کند تا توبه کنند و اصلاح شوند؛ همان طور که در روایات، نعمت‌های عصر ظهور، هم برای نیکوکاران و هم بدکاران لحاظ شده است.9
از سوی دیگر طبق روایت، انهدام بخش قابل توجهی از جامعه بشری توسط حکومت امام مهدی عجل‌الله تعالی فرجه الشریف صورت نمی‌گیرد؛ از این رو نمی‌توان آن را محصول عملیات نظامی و تخریبی حضرت دانست؛ بلکه این اتفاق قبل از ظهور و به دست خود انسان‌ها در اثر منازعات جوامع انسانی حاصل می‌شود. به این ترتیب در همه گیتی، فریاد موعود خواهی بلند شده و مردم، نجات خود را از خداوند طلب می‌کنند. در حدیثی از امام صادق علیه السلام آمده است: « قبل از ظهور قائم دو نوع مرگ و مردن، گریبان مردم را می‌گیرد: یکی مرگ سرخ و دیگری مرگ سفید؛ مرگ سرخ، با شمشیر است و مرگ سفید، طاعون. از هر هفت نفر، پنج نفر از بین می‌روند و دو نفر باقی می‌مانند».10
در حدیثی از امام علی علیه السلام نیز آمده است: « مهدی خروج نمی‌کند، تا اینکه قبل از او، ثلث مردم کشته می‌شوند و ثلث دیگر می‌میرند و ثلث باقی می‌مانند».11
زهرا رضائیان
بخش مهدویت تبیان
پی نوشت:
1. بحارالانوار، ج52، ص316.
2. همان، ج36، ص219.
3. همان، ج53، ص85.
4. همان، ج52، ص190.
5. شیخ طوسی، الغیبه، ص468
6. بحارالانوار، ج52، ص327.
7. همان، ص333.
8. همان، ج52، ص324.
9. ر.ک:حجازی، سید علیرضا، عصر مهدویت و حقوق محیط زیست، نشریه انتظار موعود، ش 24.
10. بحارالانوار، ج 52، ص ص207.
11. معجم احادیث امام مهدی عجل‌الله تعالی فرجه الشریف، ج3، ص21.
