خوشا روزي که آيد رؤيت دوست
رسد آخر به پايان غيبت دوست
خوشا روزي که بينم من جمالش
رسم من بر حريم خلوت دوست
شوم من زنده از لطف حضورش
جهان روشن شود از طلعت دوست
خبر آيد به من چون از ظهورش
دوم با پا نه با سر خدمت دوست
دگر چيزي نخواهم از خداوند
چو بينم آن شکوه قامت دوست
چه دوراني شود در سايه او
چه دنيايي شود از برکت دوست
رسد درمان درد قلب زارم
اگر کامم دهند از صحبت دوست
کنم من سرمه چشمان تارم
غبار خاک راه حضرت دوست
شوم من آن فدايي ره او
به جان و دل پذيرم منّت دوست
به پايش افتم و بوسم قدومش
کنم جان را فداي ساحت دوست
خوشا روزي که آيد اذن ديدار
رسد بر خيل ياران رخصت دوست
خوشا گر زنده باشم تا ظهورش
شوم من جاودان در دولت دوست
