براساس این نظر، ابلیس تا نفخ صور اول زنده است و بعد از ظهور امام زمان(ع) هم زنده خواهد بود، و به شیطنت خود ادامه می‌دهد، مگر اینکه انسان‌ها، به بلوغ عقلی و ایمانی رسیده و وساوس او کم‌تر از همیشه اثر کند و بنابراین نظر که پایان مهلت ابلیس، زمان ظهور امام زمان یا رجعت پیامبر اکرم(ص) باشد و به دست ایشان کشته شود، باز هم برای انسان‌ها، زمینه انجام گناه وجود دارد، زیرا
براساس آیات قرآن، یهود و نصارا تا روز قیامت وجود دارند: “وَ مِن‌َ الّذین‌َ قالوا اِنّا نصاری‌َ اَخَذنا میثاقهم… فَأَغرَیْنَا بَیْنَهُم‌ْ العداوَة‌َ وَالْبَغْضَأَ اِلی‌َ یوم القیامة…;(مائده،14) و از کسانی که گفتند: ما نصارا هستیم، از ایشان پیمان گرفتیم، و بخشی از آن‌چه را به آن اندرز داده شده بودند فراموش کردند، و ما هم تا روز قیامت میانشان دشمنی و کینه افکندیم…” “وَقَالَت‌ِ الْیَهُودُ یَدُ اللَّه‌ِ مَغْلُولَة‌ٌ…وَأَلْقَیْنَا بَیْنَهُم‌ُ الْعَدَ َوَة‌َ وَالْبَغْضَآءَ إِلَی‌َ یَوْم‌ِ الْقِیَـَمَة…;(مائده،64) و یهود گفتند: “دست خدا بسته است.”
با توجه به آیه 38 سوره حجر: “یوم الوقت المعلوم” چه روزی است؟ اگر روز قیام امام زمان(ع) است، مگر بعد از ظهور حضرت، دیگر گنه‌کار یافت نمی‌شود؟
مگر قاتل امام زمان(ع) را شیطان گول نمی‌زند؟ آیا بعد از ظهور آن حضرت، باز هم یهود و نصارا وجود دارد؟
در اینکه “یوم الوقت المعلوم” چه روزی است، بین مفسران اختلاف نظر وجود دارد، برخی آن را روز نفخ صور اول می‌دانند که تمام موجودات می‌میرند، و آن زمان، آخرین روز تکلیف است که مخالفت و معصیت، قابل تصور است.( تفسیر نمونه، آیت الله مکارم و دیگران، ج 11، ص 71 و 72، دارالکتب الاسلامیه. ) گروهی دیگر با استنادبه روایاتی از امامان: آن روز را زمان رجعت پیامبر اکرم(بازگشت پیامبر9 به دنیا) می‌دانند، که ابلیس به دست ایشان روی سنگی در بیت المقدس کشته می‌شود. در روایت دیگری از امام صادق(ع) نقل شده است که مراد روزی است که قائم(ع) ظهور کند، و در آن روز، موی پیشانی ابلیس را گرفته، گردنش را می‌زند، روز وقت معلوم، آن روز است.
علامه طباطبایی، بعد از بیان این سه حدیث می‌فرماید: “… ممکن است، هر سه روایت را طوری معنی کنیم، که منافاتی بین آنها نباشد، به این بیان که در روایات وارده از طرق امامان اهل بیت: غالب آیات مربوط به قیامت، گاهی به روز ظهور حضرت مهدی گاهی به روز رجعت و گاهی به روز قیامت تفسیر شده. این سه روز در اینکه روز ظهور حقایقند، مشترک هستند، هرچند که بُروز حقایق در آنها مختلف و دارای شدت و ضعف می‌باشد. بنابراین، حکم قیامت هم بر آن دو روز دیگر جاری است.( تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ترجمه سید محمدباقر موسوی همدانی، ج 12، ص 252 ـ 253; بنیاد فکری علمی علامه طباطبایی (ره).)
براساس این نظر، ابلیس تا نفخ صور اول زنده است و بعد از ظهور امام زمان(ع) هم زنده خواهد بود، و به شیطنت خود ادامه می‌دهد، مگر اینکه انسان‌ها، به بلوغ عقلی و ایمانی رسیده و وساوس او کم‌تر از همیشه اثر کند و بنابراین نظر که پایان مهلت ابلیس، زمان ظهور امام زمان یا رجعت پیامبر اکرم(ص) باشد و به دست ایشان کشته شود، باز هم برای انسان‌ها، زمینه انجام گناه وجود دارد، زیرا با مرگ ابلیس، نفس امّاره و جلوه‌های دنیا و شهوات نفس و دیگر شیاطین غیر از ابلیس وجود دارند، و انسان که موجودی آزاد و مختار است، حتی در زمان حکومت امام زمان(ع) هم که زمینه تشخیص خوب و بد و گمراهی و هدایت به خوبی روشن می‌شود، باز هم می‌تواند با سوء انتخاب خود، به گناه روی آورد، و این‌گونه نیست که انسان‌ها در آن زمان، به طور جبری ایمان آورند و گناه نکنند، و به موجودی بی‌اراده و اختیار تبدیل شوند.
براساس آیات قرآن، یهود و نصارا تا روز قیامت وجود دارند: “وَ مِن‌َ الّذین‌َ قالوا اِنّا نصاری‌َ اَخَذنا میثاقهم… فَأَغرَیْنَا بَیْنَهُم‌ْ العداوَة‌َ وَالْبَغْضَأَ اِلی‌َ یوم القیامة…;(مائده،14) و از کسانی که گفتند: ما نصارا هستیم، از ایشان پیمان گرفتیم، و بخشی از آن‌چه را به آن اندرز داده شده بودند فراموش کردند، و ما هم تا روز قیامت میانشان دشمنی و کینه افکندیم…”. “وَقَالَت‌ِ الْیَهُودُ یَدُ اللَّه‌ِ مَغْلُولَة‌ٌ…وَأَلْقَیْنَا بَیْنَهُم‌ُ الْعَدَ َوَة‌َ وَالْبَغْضَآءَ إِلَی‌َ یَوْم‌ِ الْقِیَـَمَة….(مائده،64) و یهود گفتند: “دست خدا بسته است.”… و ما تا روز قیامت میانشان دشمنی و کینه افکندیم.” از این دو آیه، به خوبی فهمیده می‌شود که یهودیان و مسیحیان تا روز قیامت وجود دارند، حتی در زمان ظهور دولت حضرت مهدی(ع) و جهان‌گیر شدن آن، باز هم یهود و نصارا وجود خواهند داشت، اما زیر نفوذ و فرمان دولت اسلام، با شرایطی به زندگی خود ادامه می‌دهند.
منبع: رهبران شیعه
